Ο Λυκανθρωπος μεσα μου!!!!!!

Η ιστορια αυτη δεν ειναι δικια μου..αλλα απο ενα μελος του e-girl νομιζω zenia to mikro asteraki την λένε!!! Την βαζω ομως γιατι ειδα οτι ειχε κινησει το ενδιαφερον πολλων κοριτσιων και μαλλον θα σας ενδιαφερει!!!

Aπο παντα η οικογενεια μου ηταν περιεργη.δεν μπορω να πω οτι ειμασταν η πιο φυσιολογικη οικογενεια.ενα χαρακτηριστικο που ειχαμε ολοι ηταν οι κοφτεροι κυνοδοντες.η μητερα μου μου ελεγε οταν ημουνα μικρη οτι ειναι κληρονομικο.το θεωρουσα φυσιολογικο αλλα δεν το εβλεπα στους αλλους ανθρωπους και αυτο με πειραζε.τα παιδια με κοροιδευαν.με ελεγαν οτι ειμαι σαν σκυλος η λυκος.τωρα πια ειμαι δεκαεξι.ολοι μου λενε οτι ειμαι ομορφη.ειμαι καστανη με ματια πρασινα πολυ φωτεινα.σημερα κλεινω τα δεκαεξι.ειναι τα γενεθλια μου.ολοι ηταν περιεργοι απεναντι μου απο το πρωι.οι γονεις μου ειδικα...
-ξυπνα μαριζα...σημερα θα ειναι μεγαλη μερα...
-καλα μαμα...(το μονο μου εκανα ηταν να αλλαξω πλευρο)
η μαμα μου ηρθε στο δωματιο μου...
-αντε κοριτσι μου...τοση ωρα φωναζω...
-καλα ειπα! σηκωνομαι!
σηκω8ηκα και πηγα και πλυθηκα.απο εκεινη την ωρα και μετα ενιωθα οτι κατι σημαντικο θα αλλαζε την ολη αποψη μου για την ζωη...
-ειναι μεγαλη μερα για σενα σημερα μαριζα μου...
-ναι μπαμπα...μου το εχετε πει εκατο φορες...
-σημερα θα σου λυθουν πολλες αποριες που ειχες απο μικρο παιδι
-μπαμπα το ξερω πια οτι δεν υπαρχει αη βασιλης...
-δεν εννοω αυτο και το ξερεις
ο μπαμπας μου ηταν περιεργος.ηταν πολυ σοβαρος.συνη8ως γελουσε αν ελεγα κατι αστειο...
η μερα περασε γρηγορα και ειχε αρχισει να σουρουπωνει...κα8ομουν στον καναπε οταν η μητερα μου ηρθε και εκατσε διπλα μου...εγω ημουν θυμωμενη...
-μα να μην με αφησετε να κανω παρτυ;δεν κλεινω καθε μερα τα δεκαεξι μου
-μωρο μου δεν γινοταν σημερα να κανεις παρτυ
-γιατι ρε μαμα;γιατι;
-σημερα στο ειπα θα μαθεις κατι σημαντικο
-αμαν πια με αυτο το πραγμα γιατι δεν μου λες τι προκειται να μαθω...
-τα ματια σου αστραφουν...ηρθε η ωρα να τα μαθεις ολα...
-επιτελους
-λοιπον ακου...

ακουω...
-απο μικρη μας ρωτουσες γιατι τα δοντια μας ειναι ετσι και γιατι φευγαμε καποια βραδια και αλλα τετοια;
-ναι ρε μαμα.δεν καταλαβαινω ομως που θελεις να καταληξεις
-μην με πιεζεις θα στα πω ολα
-αντε σημερα ομως
-μωρο μου καταγομαστε απο μια γενια πολυ παλια οπου διαφερει απο ολες τις αλλες.στις φλεβες μας το αιμα που κυλαει δεν ειναι μονο ανθρωπινο...
-τι λες ρε μανα;
-θα με αφησεις να τελειωσω;
-ναι αλλα εχω μεινει τωρα...
-μαριζα εισαι λυκανθρωπος
-τι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
-οπως και εγω και ο πατερας σου και ολη η γενια απο την οποια προερχομαστε...
-μαμα ωραια πλακα...μπραβο
-δεν κανω πλακα(τα ματια της ειχαν αστραψει.δεν εκανε πλακα)
-καλα μαμα.μην θυμωνεις
-σημερα ολοκληρωνεσαι ως λυκανθρωπος
δεν προλαβε να ολοκληρωσει...ειχε πανσεληνο...ενιωθα το σωμα μου να αλλαζει...ξαφνικα δεν μπορουσα να το ελεγξω...ημουν εκτος εαυτου...μια δυναμη με ειχε καταβαλει...
-μαμα τι συμβαινει;
...απο εκει και μετα δεν θυμαμαι τιποτα...το πρωι ξυπνησα στο κρεβατι μου...μηπως ολα ηταν ενα ονειρο;;;

καλημερα μαριζακι μου
-καλημερα μαμα μου
-πως εισαι;
-καλα ειμαι...μαμα να σε ρωτησω κατι;
-οτι εγινε χ8ες σου συνεβησε πραγματικα
-μα πως;
-δεν εχει πως...ετσι ειμαστε...απο παντα ειμασταν ετσι...
-υπαρχουν και αλλοι σαν και εμας;
-ναι υπαρχουν...
-μαμα θα το παθαινω συχνα αυτο;
-μωρο μου θα μαθεις να το ελεγχεις.
-πως;
-σε καθε λυκανθρωπο ειναι διαφορετικα...επισης ειμαστε διαφορετικοι απο τους ανθρωπους
-δηλαδη;
-ειμαστε πιο δυνατοι.εχουμε καλυτερες αισθησεις και εχουμε μεγαλυτερη γοητεια απο τους απλους ανθρωπους.
-το ειχα προσεξει οτι ειμαστε ωραιοι...μαμα το μελλον μου ποιο θα ειναι;
-θα τελειωσεις το σχολειο αλλα ταυτοχρονα θα ανακαλυπτεις πραγματα για τον εαυτο σου.ασε που εσυ...
-τι εγω;
-τιποτα.δεν ειναι ωρα ακομα...
-για ποιο πραγμα;
-δεν μπορω να σου πω ακομα...
-αμαν πια...
σηκω8ηκα και βγηκα απο το δωματιο μου.ειχα μαθει τοσα πραγματα που ηταν τοσο περιεργα και ακομα κατι μου εκρυβαν.ειχα σχολειο ετσι και αλλιως και επρεπε να ετοιμαστω.ηθελα να δω τις φιλες μου να τους τα πω ολα αυτα...ομως....το ξανασκεφτηκα...πως θα αντιδρουσαν αν μαθαιναν οτι ειμαι λυκανθρωπος;δεν επρεπε να το μαθουν.οταν επλυνα τα δοντια μου διαπιστωσα και κατι αλλο.ηταν πιο κοφτερα!αντε τωρα να το κρυψω αυτο...
...οταν πηγα στο σχολειο δεν χαμογελουσα καθολου...οχι οτι ειχα και ορεξη να χαμογελασω...και τοτε ηρθε ο πανος...
-γεια σου μαριζα
-γεια σου παναγιωτη
-μονο εσυ με λες παναγιωτη το ξερεις;
-ε ναι...
-γιατι εισαι μουτρωμενη;
-δεν ειμαι
-τοτε θα μου χαρισεις ενα χαμογελο;
-οχι
σηκωθηκα και εφυγα.ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει.γιατι να συμβαινει σε εμενα;γιατι να μην ειμαι σαν τους αλλους;;;
ειχα παει να κατζω μονη μου σε ενα σημειο.δεν ηθελα να με βλεπει κανενας.ενιωθα ασχημα.ηρθαν οι φιλες μου και εκατσαν διπλα μου.
-τι εχεις;
-ναι.τι επαθες;
-γιατι καθεσαι μονη σου εδω;
δεν τους απαντουσα.ειχα αποφασισει να μην τους μιλησω.αν ανοιγα το στομα μου θα τους ελεγα τι εχω και τοτε θα με φοβοντουσαν.
-γιατι δεν μας μιλας;
με πιεζαν να τους μιλησω και ετσι προκειμενου να τις εχω ολη μερα πανω απο το κεφαλι μου τους απαντησα.
-δεν ειμαι καλα.αφηστε με λιγο μονη μου.
-ελα τωρα πες μας τι εχεις
-τιποτα ειπα!!!
δεν ξερω τι εγινε και τι τις τρομαξε αλλα εφυγαν.τοτε αρχισα να κλαιω.εκλαιγα με λυγμους.γιατι σε εμενα;γιατι να μην μπορω να ζησω μια φυσιολογικη ζωη;
-δεν ξερω γιατι κλαις αλλα σε καταλαβαινω
-ε;
-σε καταλαβαινω
-τι λες ρε παναγιωτη;
-οτι σε καταλαβαινω.καλα δεν ακους;
-πως με καταλαβαινεις;αφου δεν ξερεις τι εχω...
-ε...ναι...τι εχεις;
-τιποτα που να σε νοιαζει...
-με νοιαζει.ελα πες μου...
-γιατι σε νοιαζει;
-γιατι νοιαζομαι για σενα...
-απο ποτε ρε παναγιωτη;
-απο παντα
δεν ξερω πως εγινε αλλα ουτε καταλαβα και πως.εκει που του μιλουσα βρεθηκα να τον φιλαω.αυτος με πλησιασε πρωτος και με φιλησε.η στιγμη κρατησε παρα πολυ...μου φανηκε αιωνες...οταν τελειωσε...
-ηταν υπεροχο
-τι; ειπα εγω...
-φιλας υπεροχα.δεν εχω φιλησει αλλη κοπελα ετσι...
-ναι ε;
-ναι.μαριζα να σε ρωτησω κατι;
-τι θελεις;
-θες να τα φτιαξουμε;;;
δεν ηξερα τι να του απαντησω.δεν μπορουσα να του πω ναι και το ηξερα.ασε που τωρα δεν ημουν μια απλη κοπελα...
-δεν ξερω.
-δεν ξερεις αν θελεις;
-κοιτα πρεπει να το σκεφτω...
-καλα...
σηκωθηκε και εφυγε...επιτελους ηρθε η ωρα να παω σπιτι...πηγα σπιτι και αφου εφαγα πηγα στο δωματιο μου.εκει ηρθε η μαμα μου...
-ησουν πολυ σκεπτικη οταν τρωγαμε...
-ναι ημουν...
-σκεφτοσουν αυτα που ειπαμε το πρωι;
-και οχι μονο...
-τι αλλο σκεφτεσαι;
-μαμα ποια θα ειναι η σχεση που θα μπορω να εχω εχω με τα αγορια στο σχολειο;
-κοιτα καρδια μου...
-καταλαβα καμια...
-ακου να δεις.δεν σου απαγορευεται να τα φτιαξεις με καποιον ανθρωπο.ομως θα πρεπει να προσεχεις παρα πολυ.υπαρχει κινδυνος να καταλαβει τι τρεχει με εσσενα η να υποψιαστει κατι και να πληγωθει η στην χειοιτερη να σε πληγωσει...ασε που δεν θα μπορεσετε να εισαστε μαζι για παντα...μονο ενα ζευγαρι ανθρωπου και λυκανθρωπου καταφερε να ζησει για πολλα χρονια μαζι...
-γιατι μονο ενα;
-οι λυκανθρωποι δεν εμφανιζουν την πραγματικη τους ταυτοτητα σε κανεναν.ετσι σε πολλα ζευγαρια αυτος που ηταν λυκανθρωπος το βραδυ μπορει να αλλαζε και συνηθως ηταν επιθετικος προς τον αλλον.
-καταλαβα.αλλα τωρα δεν μιλαμε για συμβιωση μαμα
-ουτε εγω μιλαω για συμβιωση...
-καλα μαμα...
τωρα εμαθα οτι ουτε να ερωτευτω σαν κανονικο κοριτσι μπορουσα.τελικα τι μπορουσα να κανω;;;ενα πραγμα μονο μπορουσα να κανω και αυτο ηταν να βλεπω την ζωη μου να καταστρεφεται....δεν ηξερα τι θα ελεγα τελικα στον παναγιωτη...μπορουσα να του πω ναι ομως τι συνεπειες θα ειχε σε αυτον μετα;;;επρεπε να σκεφτω τοσα πολλα και εκρεμουσε και εκεινο που επρεπε να μαθω αλλα δεν ηταν ακομα ωρα να το μαθω...τι να εννοουσε αραγε η μητερα μου;
οι μερες περασαν...ειχα πει οχι τελικα στον παναγιωτη.ηξερα οτι αν ελεγα ναι θα επρεπε να τον πληγωσω και δεν το ηθελα.αυτος καθε μερα περναει απο διπλα μου και κατεβαζει το κεφαλι.δεν θελει ουτε να με δει.η μητερα μου αν και την πιεζα δεν μου ελεγε τι ηταν αυτο που δεν επρεπε να μαθω ομως δεν αργησα και πολυ να μαθω...ηταν βραδυ και ηρθε μια θεια μοθ επισκεψη.εγω πηγα νωρις για υπνο αλλα δεν μπορουσα να κοιμηθω τοτε ακουσα την θεια μου να λεει:
-δεν της το ειπατε ακομα;
-οχι.
-πρεπει να το μαθει...η μοιρα της το προσταζει...
-δεν γινεται.ειναι μικρη ακομη...
-εχει ολκληρωθει ως λυκανθρωπος και το ξερεις...
εγω εν τω μεταξυ ειχα κολλησει το αυτι μου στην πορτα...
-ειναι νωρις...
-δεν ειναι.πρεπει να κανει το καθηκον της...
-εχει δικιο.(ο πατερας μου μπηκε ξαφνικα στην συζητηση...)
-καλα...ειπε στο τελος η μανα μου
εγω ομως παλι εμεινα με την απορια.τι καθηκον ειχα;και γιατι ημουν μικρη ακομα για να το κανω; δεν μπορουσα να καταλαβω και αυτο με εκνευριζε παρα πολυ...
το πρωι ηρθε η μαμα μου στο δωματιο μου...

-δεν θα πας στο σχολειο σημερα
-γιατι;
-δεν γινεται.πρεπει να μεινεις σπιτι
-καλα.αλλα γιατι;
-θα μαθεις.
ηξερα οτι ειχε να κανει με την συζητηση που εκαναν χθες αλλα δεν ημουν σιγουρη.γιατι να μην ειναι ξεκαθαρα τα πραγματα;χαρηκα παντως που δεν επρεπε να παω σχολειο.η μαμα μου ξαναηρθε στο δωματιο.
-κατσε καλα και ακου με...
-καλα...
-θα μαθεις κατι που επρεπε να σου πω εδω και καιρο...
-ωραια πες μου...
εδω και παρα πολλα χρονια ολοι οι λυκανθρωποι ζουσαν σε μια κοινωνια και αποτελουσαν μια δυνατη κοινωνια.ομως τα πραγματα αλλαξαν...
-περιμενε δεν καταλαβα...πως ζουσαν;
-ζουσαν σε ενα νησι και αποτελουσαν μια κοινωνια υπο την εξουσια μιας βασιλισσας...
-ωραια.συνεχισε...
-τα πραγματα αλλαξαν.καποιοι επαναστατησαν και σκοτωσαν την βασιλισσα...η βασιλισσα ομως λιγο πριν πεθανει εδωσε μια καταρα που ελεγε οτι η απογονος της θα βρει τους φταιχτες και θα τους τι#@#@σει....
-ααα.και μετα τι εγινε;
-οι επαναστατες σκοτωσαν ολους τους συγγενεις της βασιλισσας εκτος ομως απο εναν.
-ποιον;
-τον φεντερικ ροβεργκαρ που ειναι παππους σου...
-τι;;;
-ναι.εσυ εισαι η απογονος και πρεπει να σε ρωτησω...θες να συνεχισω η να μην σου πω την συνεχεια;;;
δεν ηξερα τι να απαντησω.αν της ελεγα να συνεχισει θα επρεπε μετα να κανω αυτο που πρεπει.αν ελεγα οχι δεν θα ικανοποιουνταν η περιεργεια μου αλλα δεν θα αλλαζε η ζωη μου.οχι περισσοτερο τουλαχιστον.επρεπε ομως να απαντησω....
-θα μου απαντησεις παιδακι μου η θα περιμενω για πολυ ακομα;
-συνεχισε μαμα...
ηξερα οτι δεν θα μπορουσα τωρα να κανω πισω αλλα δεν με ενοιαζε.επρεπε να μαθω...
-η μοιρα σου διαταζει να βρεις αυτους που εκαναν το εγκλημα και σκοτωνοντας την βασιλισσα αναγκασαν τους λυκανθρωπους να ζουν με τους ανθρωπους.
-αντε και τους βρηκα.τι θα πρεπει να κανω;
-να τους σκοτωσεις βεβαια.
-να να να να να τους σκοτωσω;
-ναι.καλα τι περιμενες να ακουσεις;
-μα πως θα τους βρω και ειμαι μονο 16 και δεν εχω σκοτωσει ποτε κανεναν και...
-θα εκπαιδευτεις...
-τι;;;
-θα φυγεις απο εδω και θα εκπαιδευτεις ωστε να εκπληρωσεις το εργο σου.ειναι η μοιρα σου και δεν αλλαζει...
-μα μαμα.αυτο σημαινει οτι...
-ξερω τι σημαινει αλλα ετσι πρεπει να γινουν τα πραγματα.
ημουνα χαλια.θα εχανα τις φιλες που τα παντα.αλλα ισως ηταν καλυτερα.εκει που θα ειχα μια ζωη μεσα στον φοβο μηπως αποκαλυφτω καλυτερα να κανω αυτο που πρεπει.
-μαμα εχω ομως μια απορια.
-τι;
-αυτοι που σκοτωσαν την βασιλισσα δεν θα εχουν πεθανει;
-αυτοι ναι αλλα υπαρχουν οι απογονοι τους...
-ααα...και θα πεθανουν αυτοι στην θεση τους;
-κοιτα δεν ξερω και πολλα πραγματα πανω σε αυτο.θα τα μαθεις απο αυτον που θα σε εκπαιδευσει.
-ποτε θα φυγω;
-σε μια εβδομαδα
-τοσο γρηγορα;
-ναι.
επρεπε μεσα σε αυτην την εβδομαδα να αποχαιρετισω τις φιλες μου και ολους οσους ηξερα.ηταν μια δυσκολη εβδομαδα αλλα περασε.η μαμα μου ολες αυτες τις μερες με εμψυχωνε να παω αλλα ηξερα οτι φοβοταν για τη ζωη μου...ομως τα πραγματα δεν εξελισσοταν μονο για μενα αλλα και για καποιους αλλους...
-η προφητεια ξεκιναει...
-ειναι νωρις ακομα.
-προλαβαινουμε να αλλαξουμε τα πραγματα.
-πως;
-πρεπει να πεθανει η απογονος της βασιλισσας και γρηγορα πριν ολοκληρωσει την εκπαιδευση της...
-ναι.ετσι πρεπει να γινει.μονο ετσι θα επιβιωσουμε...
ηταν οι απογονοι των δολοφονων.αυτοι επρεπε να σκοτωσουν την μαριζα πριν τους σκοτωσει αυτη...
ημουν ετοιμη πια να φυγω απο το σπιτι.θα εκανα πολυ καιρο να δω τους γονεις μου.μπορει να μην τους εβλεπα και ποτε.η μαμα μου δακρυσε οταν εφυγα.δεν ηθελε να φυγω και δεν φοβοταν να μου το δειξει...ο πατερας μου δεν ηταν τοσο συναισθηματικος...το καθηκον ηταν πανω απο ολα...ετσσι εφυγα...μπηκα μεσα σε ενα αμαξι...η πορτα εκλεισε...διπλα μου καθοταν καποιος...
-απο αυτη την στιγμη πρεπει να ξεχασεις ολα οσα συνδεονται με το παρελθον σου....
-οριστε;
τοτε ειδα εναν νεαρο γυρω στα 17-18 να καθεται διπλα μου.ειχε καταπρασινα ματια και ηταν ξανθος...
-ποιος εισαι εσυ;
-δεν εχει σημασια...
-για μενα εχει.ποιος εισαι;
-το ονομα μου ειναι ντερεκ...
-εισαι ξενος;
-απο την ισλανδια ειμαι...
-εισαι και εσυ λυκανθρωπος;
-προσεχε.
-τι πραγμα;
-κοιτα εγω ειμαι λυκανθρωπος ομως δεν πρεπει να ρωτας τον οποιοδηποτε αν ειναι λυκανθρωπος χωρις να το σκεφτεσαι πρωτα.αν δεν ειναι κινδυνευεις να αποκαλυφθεις.
-ααα.δικιο εχεις.εισαι αυτος που θα με εκπαιδευσει;
-οχι.δεν ειμαι εγω...
-ααα ωραια...και τοτε γιατι εισαι εδω μαζι μου;
-θα σε συνοδευσω μεχρι τον πυργο...
-ποιον πυργο;
-εκει οπου θα μενεις κατα την διαρκεια της εκπαιδευσης σου...
-και που ειναι αυτος ο πυργος;
-στα καρπαθια.
-στην ρωσια;
-ναι.
-και θα παμε ως εκει με αυτοκινητο;
-οχι βεβαια.με αεροπλανο θα παμε.
-ααα.ειπα και εγω...
-πρεπει να παμε γρηγορα στον πυργο...
-γιατι;
-κινδυνευεις...
-απο ποιον;
-απο αυτους που κυνηγας
-τι;
-κοιτα.εχεις αναλαβει μια αποστολη.να σκοτωσεις τους 12 απογονους.ομως πρεπει και αυτοι να σκοτωσουν εσενα...
-γιατι καλε;
-καλα τι νομιζες;οτι εσυ θα τους κυνηγας να τους σκοτωσεις και αυτοι θα καθονται να περιμενουν;ο θανατος σου ειναι η σωτηρια τους...
-δικιο εχεις...
ειχαμε φτασει στο αεροδρομιο και δεν ειχαμε χρονο για να συνεχισουμε την συζητηση.ισα ισα προλαβαμε...μολις ανεβηκαμε στο αεροπλανο καταλαβα κατι...εχω υψοφοβια...με το που ξεκινησε το αεροπλανο εγω αρχισα να τρεμω...
-μα καλα τι επαθες;
-φοβαμαι τα υψη...
περιμενα οτι θα με κοροιδεψει αλλα αυτος εκανε κατι που δεν το περιμενα.με αγκαλιασε και μου ειπε:
-μην κοιτας εξω...
-καλα...
ολα ηταν τοσο περιεργα...παντως ενιωθα καλυτερα...
οταν επιτελους προσγειωθηκε το αεροπλανο ενιωσα μια μεγαλη ανακουφιση.ομως τοτε μου μιλησε ο ντερεκ και αφησα το συναισθημα ανακουφισης...
-καλα δεν ντρεπεσαι;
-γιατι να ντραπω;
-φοβασαι τα αεροπλανα;
-ναι.ειναι τοσο κακο αυτο;
-θες να σωσεις και τον κοσμο μετα...
ειχε αλλαξει τελειως η συμπεριφορα του.παει ο γλυκος ντερεκ που με αγκαλιασε για να μην φοβαμαι.
-α δεν πας καλα εσυ...του ειπα.
-γιατι δεν παω καλα;
-εκει μεσα με αγκαλιασες και ησουν μια χαρα και τωρα μου μιλας με αυτο τον τροπο;
-τωρα ειμαστε μονοι μας και μπορω να σου κανω παρατηρηση ενω εκει δεν μπορουσα.
-καλα πως το εχεις δει;δεν εισαι κηδεμονας μου για να μου κανεις και παρατηρησεις.
-θα μπορουσες να πεις και οτι ειμαι...
δεν το συνεχισα γιατι ηξερα οτι θα απεκρουε οτι και να του πω και εγω θα εβγαινα χαμμενη μετα.ειχε ενα τροπο να μπορει να αντικρουει οτι και να πω.μολις βγηκαμε απο το αεροδρομιο μπηκαμε σε ενα αυτοκινητο.
-που θα παμε τωρα?
-στο μερος που θα ειναι το σπιτι σου για αρκετο καιρο...
-ααα.καταλαβα...πως ειναι ο εκπαιδευτης μου;
-θα δεις οταν φτασουμε...μην βιαζεσαι...
-καλα...
δεν μιλησαμε ξανα σε ολη την διαδρομη.καναμε 2 ωρες να φτασουμε και οταν φτασαμε εμεινα καγκελο.το σπιτι ηταν τεραστιο.ηταν ενας πυργος αρκετα παλιος.ομως τιποτα δεν συγκρινοταν με αυτο που ειδα οταν μπηκα μεσα....
με το που μπηκα τρομαξα.παντου υπηρχαν πινακες βρυκολακων και πολλοι που εδειχναν βρυκολακες με τα θυματα τους.ενιωσα πιγος και φοβο μολις μπηκα αλλα απο την αλλη ενιωσα και οικεια και αυτο δεν μπορουσα να το εξηγησω στον εαυτο μου.
-πως σου φαινεται;
-καλο ειναι...
ο ντερεκ με κοιτουσε περιεργα...τοτε μια φωνη ακουστηκε διπλα μου και με εκανε να τρομαξω.
-καλως ηρθατε...τι πεταγεσαι ετσι κοπελα μου;
τοτε γυρισα και ειδα εναν αντρα γυρω στα τριαντα με πολυ ασπρο δερμα και μυτερα δοντια.ειδα τοτε τους πινακες ξανα.δεν υπηρχε αμφιβολια.ηταν βρυκολακας.

-τρομαξα.
-ναι ε;δεν εχεις τιποτα να φοβηθεις.λοιπον να σου συστηθω.ντεμιαν κοζλακοβ.ο εκπαιδευτης σου.
-ο εκπαιδευτης μου;
-ναι.ο ντερεκ να φανταστω οτι δεν σου ειπε τιποτα ε;
-ε ναι.τον ρωτησα αλλα δεν μου ειπε τιποτα.
τοτε μιλησε και ο ντερεκ...
-πιστευα οτι δεν επρεπε να μιλησω...
-καλα εκανες ντερεκ.λοιπον κοπελα μου ξερεις για ποιον λογο βρισκεσαι εδω;
-ναι ξερω...
εκατσα και του ειπα ολα οσα ηξερα...
απο οτι βλεπω ξερεις τα περισσοτερα απο οσα θα πρεπει να μαθεις...
-ειναι και αλλα που θα μαθω;
-ναι αλλα οχι ακομα.πως σε λενε;
-μαριζα.
-ωραια λοιπον μαριζα.σημερα θα ξεκουραστεις και απο αυριο ξεκινας εκπαιδευση.
-απο αυριο;τοσο γρηγορα;
-ναι.
-καλα.
με οδηγησε στο δωματιο μου.ηταν σκοτεινο.δεν εβλεπα τιποτα μπροστα μου.
-δεν βλεπω.δεν εχει φως;
-φως;οχι.δεν σου χρειαζεται.εει οσο φως πρεπει.
-μα δεν βλεπω.
-ειναι μεχρι να συνηθισεις.καλα το σοι λυκανθρωπος εισαι;
-τι σχεση εχει αυτο;
-η οραση σου ειναι τελεια κυριως στο σκοταδι.
-δεν το ειχα προσεξει.
δεν αργησε να βραδιασει.ο πυργος ηταν ελαχισα φωτισμενος.θα τρωγαμε.το φαγητο ηταν κανονικο για μενα και τον ντερεκ που απο οτι καταλαβα εμενε και αυτος στον πυργο αλλα ο εκπαιδευτης μου ετρωγε κατι αλλο...
-συγνωμη που ρωταω αλλα τι τρωτε;
-κρεας νυχτεριδας.θες να πω να σου φερουν και εσενα;
-οχι ευχαριστω.
και τοτε εκανα την ηλιθια ερωτηση που κανονικα δεν επρεπε να κανω αλλα που ο οποιοσδηποτε που δεν ξερει θα εκανε.
-το κρασι ειναι γλυκο;
-το πιο;
ο ντερεκ ειχε πεσει κατω απο τα γελια και ο εκπαιδευτης μου με κοιτουσε περιεργα.που να φανταστω οτι εκεινο το βαθυκοκκινο υγρο ηταν αιμα και οχι οτιδηποτε αλλο.
-αιμα ειναι.
-ανθρωπνο;
-ναι.
τοτε ενιωσα το αιμα μου να παγωνει.
-πρεπει να πινω και εγω απο αυτο;
-οχι.δεν ειναι αναγκαιο.για μενα ομως ειναι...
-δεν πειναω αλλο.
σηκωθηκα να φυγω ομως τοτε ειπε κατι που με εκανε να ξανακατσω.
-εχει πανσεληνο αποψε.σε τρεις ωρες θα παει 12 και θα αλλαξεις.
-αληθεια;
-ναι.ειναι χρεος μου να συζητησω μαζι σου για αυτο το θεμα.
-καλα,ειπα και ξαναεκατσα.
ειχα την περιεργεια να μαθω τι θα μου ελεγε πανω σε αυτο.ως τωρα ουτε οι γονεις μου δεν μου μιλησαν για αυτο το θεμα...
λοιπον βλεπω οτι εκατσες παλι κατω.
-ναι.θελω να δω τι θα μου πειτε.
-πρωτον θα σου πω οτι δεν θα μπορεις να μεταμορφωνεσαι μονο οταν εχει πανσεληνο αλλα και οποτε θελεις.αυτο ομως ειναι κατι που με τον καιρο θα μαθεις να ρυθμιζεις.
-καταλαβαινω.
-οταν θα μεταμορφωνεσαι η μορφη σου δεν θα εχει καμια σχεση με ανθρωπου.θα γινεσαι οπως ενας πραγματικος λυκος.ομως...
-εγω μπορω να φυγω;
-οχι ντερεκ.θα μεινεις εδω.λοιπον συνεχιζω.ομως θα μπορεις να σκεφτεσαι οπως σκεφτεσαι τωρα.το μεγεθος σου θα ειναι μεγαλυτερο απο πραγματικου λυκου και...
-μα γιατι να μην φυγω;αφου τα ξερω ολα αυτα.
-σκασε ντερεκ.θα ειναι μεγαλυτερο και θα εισαι πιο δυνατη απο καθε αλλο πλασμα.θα κυκλοφορεις ανετα την νυχτα.
-σημερα τι θα γινει;πως θα μεταμορφωθω;
-οταν μεταμορφωθεις εγω και ο ντερεκ θα ειμαστε μαζι σου.στο κατω κατω θα μεταμορφωθει και αυτος.δεν θελω να φοβηθεις τιποτα.θελω να συγκεντρωθεις σε αυτο που θα κανεις και να με ακους οταν σου μιλαω.
-μα πως θα το κανω αυτο;
-σου ειπα οτι θα καταλαβαινεις τι συμβαινει γυρω σου.
τοτε προσεξα οτι ολη αυτη την ωρα ο ντερεκ κουνιοταν στην θεση του και ηταν υπερκινητικος.
-τι επαθες ντερεκ;
-πρεπει να φυγω.
-και που θα πας;τι θελεις να κανεις;
-θελω να κατουρησω.
ο ντερεκ δεν περιμενε απαντησε και εφυγε αμεσως.οταν γυρισε ο εκπαιδευτης μου μας πηγε σε ενα μεγαλο δωματιο.εκει θα γινοταν σε λιγα λεπτα η αλλαγη η δικη μου και του ντερεκ .περιμενα με αγωνια μεχρι που ηρθε η στιγμη....
εκεινη την ωρα ενιωθα τα ποδια μου να εχουν μουδιασει και επεσα στα τεσσερα.ενιωθα το σωμα μου να αλλαζει και εβλεπα τις τριχες μου να μεγαλωνουν.ειχα τρομοκτρατηθει οπως την πρωτη φορα και λυποθιμησα παλι.
-λυποθιμισε αυτη.
-το βλεπω ντερεκ.
-καλα τι σοι λυκανθρωπος ειναι;
-σκασε ντερεκ πια.
ο ντερεκ ειχε παρει την μορφη λυκου.και αυτο το διαπιστωσα μολις ανοιξα τα ματια μου.
-που ειμαι;
-στον πυργο.που αλλου;
-α.ναι.
τοτε εφερε ο εκπαιδευτης μου εναν καθρεφτη.και ειδα πως ειμαι.ημουν οντως μεγλυτερη απο κανονικο λυκο αλλα εμοιαζα πολυ.ειχα τρομοκρατηθει.
-ωστε ετσι ειμαι;
-ναι.
τοτε ειδα και τον ντερεκ.ηταν στο υψος μου αλλα πιο γεροδεμενος.νομιζα οτι ζουσα σε ονειρο και σε λιγο θα ξυπνουσα.
-πρεπει να μαθεις να μην λυποθιμας
-το ξερω...
-θα τα μαθεις ολα με τον καιρο.σε λιγο θα επανελθεις.
-ωραια.χαιρομαι.
η ωρα ειχε περασει και ειχα παρει την κανονικη μου μορφη ομως τοτε προσεξα κατι.τα ρουχα μου ελειπαν.ημουν τελειως γυμνη και ο ντερεκ με κοιτουσε.το ιδιο και αυτος ηταν γυμνος.
-που ειναι τα ρουχα μου;
-εδω ειναι...
ο εκπαιδευτης μου μου εδωσε τα ρουχα μου.δεν ειχε δειξει να ενοχλειται απο το οτι με εβλεπε γυμνη ουτε και τον σοκαρε αυτο σε αντιθεση με τον ντερεκ μου με κοιτουσε περιεργα.
-τι κοιτας ρε ντερεκ;πανε ντυσου και εσυ...
-εισαι ομορφη...
-το ξερω.αι ντυσου τωρα.
-ντερεκ καλα σου λεει.την κανεις να νιωθει αβολα.πανε ντυσου.
ο ντερεκ εφυγε και τοτε ο εκπαιδευτης μου μου εκανε μια ερωτηση που δεν περιμενα ποτε να μου κανει.τουλαχοστον οχι απο τοσο νωρις.
-εισαι παρθενα;
-αν ειμαι τι πραγμα;
-σε ρωτησα κατι πολυ απλο.εισαι παρθενα;
-συγνωμη αλλα τι σας νοιαζει εσας;
-ειδα την συμπεριφορα σου οταν εμεινες γυμνη και μαλλον εισαι παρθενα...
-και τι σημασια εχει αυτο;;;;εδω ειμαι για να με εκπαιδευσετε και οχι για να με ρωτατε οτι βλακεια σας κατεβει;
ειχα νευριασει παρα πολυ.δεν μπορουσα να το διανοηθω να με ρωτανε κατι τετοιο.συνεχισε ομως παρ΄ολου που ειδε οτι ειχα εκνευριστει παρα πολυ να μου μιλαει σαν να μην συμβαινει τιποτα.
-πρεπει να ξερω τα παντα για σενα.
-καποια πραγματα θελω να τα κρατησω για μενα.δεν σας νοιαζει
τωρα πια ουρλιαζα και αναρωτιομουν πως καταφερνα ακομα να του μιλαω στον πλυθηντικο.ειχα απιστευτα νευρα.παντα η προσωπικη μου ζωη ηταν δικη μου και κανενας δεν επεμενε τοσο να μαθει κατι.
-λοιπον θα μου πεις η οχι;
-ΟΧΙ!!!!
-θελω να μαθω.το απαιτω.ΠΡΕΠΕΙ να ξερω...
τοτε δεν κρατηθηκα αλλο.ενιωθα οτι απειλουμε και του ορμηξα.και ειχε την πιο περιεργη αντιδραση που θα μπορουσε να εχει.αρχισε να γελαει.εγω τον κοιταξα περιεργα.
-γιατι γελατε;τι ειναι αστειο;
-γελαω γιατι επιτελους σε εφερα εκει που θελω.
-τι;
-δεν θα σε πιεσω αλλο.
-δεν καταλαβαινω.
-ηθελα να δω ποσο ευκολα χανεις την υπομονη σου και τι θα σε εβγαζε εκτος εαυτου.ετσι σκεφτηκα να σου κανω αυτη την ερωτηση και να δω πως θα αντιδρασεις.
-τι;και τι συμπερασμα βγαλατε;
-εισαι σε θεση να υπερασπιστεις τον εαυτο σου μεχρι τελους και αυτο ειναι καλο.
ειχα ηρεμησει.ωστε ολο αυτο ηταν ενα κολπο.πιο πολυ ηρεμησα γιατι δεν θα επρεπε να του απαντησω και να του πω οτι φυσικα και ειμαι παρθενα ακομη.δεν ειχα ποτε σχεση ως τωρα.τοτε ηρθε και ο ντερεκ.
-ντυθηκα.ενταξει τωρα;
-ναι ντερεκ.κοιτα να δεις..περασε και η ωρα.ξημερωσε.
-ναι ξημερωσε.θα παμε για υπνο;
-οχι βεβαια.ξεκιναει η εκπαιδευση σου σημερα!
-τι;αποκλειεται.ειμαι πτωμα.
-οχι δεν εισαι.ξερω να ξεχωριζω τα πτωματα και εσυ δεν εισαι!!!
-εγω παω για υπνο.
-οχι ντερεκ.θα ερθεις και εσυ μαζι μας...
ημουν πολυ κουρασμενη και δεν ηξερα τιποτα για την εκπαιδευση που θα εκανα.ακομη ημουν σε ενταση.δεν ημουνα σιγουρη για τιποτα πια.για ενα πραγμα ομως ημουν σιγουρη.οτι ο ντερεκ τοση ωρα κοιτουσε τον κωλο μου καθως περπατουσα μπροστα του
-ωραιος ε ντερεκ;

-ποιος;
-ο #@#@# μου που κοιτας τοση ωρα...
-ε...δεν κοιταω τιποτα...
-καλα μας επεισες τωρα.
πηγαμε στο υπογειο του πυργου που ηταν ενας τεραστιος χωρος.θα μπορουσε καποιος ανετα να πει οτι ηταν γυμναστηριο οπου προπονουνταν καποιος αθλητης.
-τι ειναι ολα αυτα;
-ειναι οργανα που θα σε προπονησουν.πρεπει να αποκτησεις ολες τις δυνατοτητες που πρεπει να εχεις για να αντιμετωπισεις τους εχθρους σου.
και ετσι εγινε.οπως ακριβως τα ειχε σχεδιασει.καθε μερα επι 1 χρονο.
ηταν πολυ σκληρες οι δοκιμασιες μου περνουσα και μαζι μου τις περνουσε και ο ντερεκ.δεν ειχαμε ερθει καθολου πιο κοντα ολο αυτο τον καιρο.μεσα σε αυτον τον χρονο ειχα γυμναστει τελεια και θα ελεγε κανεις οτι ημουν πανετοιμη να ξεκινησω την αποστολη μου.ειχα μαθει να ελεγχω τις μεταμορφωσεις μου.ημουν πια ετοιμη και δεν αργισε η μερα που μου ειπε ο προπονητης μου οτι πια ημουν ετοιμη.
-μαριζα εισαι ετοιμη να φυγεις.αυριο ειναι τα γενεθλια σου και η μερα που θα ξεκινησεις την αποστολη σου.
-ειμαι ετοιμη;
-ναι.απο οσο κρινω σου εχω μαθει οτι πρεπει να ξερεις...
-θα φυγει;
-ντερεκ μην στεναχωριεσαι.
-δεν στεναχωριεμαι.χαιρομαι που θα φυγει.
-θα πας και εσυ μαζι της.
-μα γιατι να ερθει και αυτος;
-πρεπει.
οσο και αν ρωτουσα δεν μαθαινα γιατι επρεπε να εχω και τον ντερεκ μαζι μου.ο ντερεκ δεν φαινοταν να θελει να μαθει το γιατι.ηταν σαν να το ηξερε απο την αρχη.τοσο καιρο ομως δεν εμαθα τιποτα για την αποστολη μου.πως θα εβρισκα ολους αυτους που πρεπει να ξεφορτωθω;ειπα ξεφορτωθω.οταν ειχα ακουσει πρωτη φορα το οτι εγω θα πρεπει να σκοτωσω εστω και εναν λυκανθρωπο ειχα μεινει.τωρα πια εχω συνηθισει με την ιδεα.ειναι χρεος μου και πρεπει να το κανω.τοσο καιρο στον πυργο ειχα δει τον βρυκολακα να σκοτωνει και ειχα συνηθισει με την ιδεα του πεθαμενου.
-στην αποστολη μου τι πρεπει να κανω;
-δεν σου εχω πει ακομα;
-οχι δεν μου εχετε πει.
-αυριο τοτε θα τα μαθεις ολα...
-δεν γινεται σημερα;
-οχι δεν γινεται.πρεπει να μαθεις να εχεις υπομονη.
-βαρεθηκα πια να κανω υπομονη.
-πρεπει να μαθεις να κανεις.αυριο θα τα μαθεις ολα....
σηκωθηκα και πηγα στο δωματιο μου.εμεινα πολυ ωρα εκει.ηρθε τοτε ο ντερεκ να με δει.
-τι κανεις εδω μονη σου;
-καθομαι και σκεφτομαι.
-τι σκεφτεσαι;
-διαφορα...
-σταματα να σκεφτεσαι τοσο πολυ...
με ειχε πλησιασει παρα πολυ.καθοταν τωρα διπλα μου.
-δεν μπορω να μην σκεφτομαι.μου ειναι δυσκολο.
-χαλαρωσε.
ειχε πλησιασει παρα πολυ.ηταν πολυ γλυκος και πρωτη φορα με ειχε πλησιασει τοσο.οσο συνεχιζαμε να μιλαμε αυτος γινοταν ακομα πιο τρυφερος.μεχρι που τα χειλη του ακουμπησαν τα δικα μου.δεν μπορουσα να του αντισταθω.με ειχε αγκαλιασει σφιχτα και δεν με αφηνε.δεν ηθελα να φυγω.πρωτη φορα ενιωθα ετσι και ηταν υπεροχα.εκεινο το βραδυ ηταν υπεροχο και ηταν και το βραδυ που εχασα την παρθενια μου...
το πρωι οταν ξυπνισα ο ντερεκ ηταν διπλα μου
ντερεκ τι κανεις εδω;
-εγω τι κανω εδω.ξεχασες τι εγινε χθες;
τοτε θυμηθηκα τα παντα.του χαμογελασα και σηκωθηκα να ντυθω.ντυθηκε και αυτος και βγηκαμε εξω.ενιωθα σαν να ειχα κανει εγκλημα και οταν ειδα τον εκπαιδευτη μου κοκκινισα λες και ειχα απεναντι τον πατερα μου.
-γιατι κοκκινισες ετσι;
-ε τιποτα.
-καλα.σημερα ειναι μεγαλη μερα.
κατσαμε να φαμε και εκεινη την ωρα θα μαθαινα και τι ειδους ηταν η αποστολη μου.
-οι απογονοι των δολοφονων ξερουν για την υπαρξη σου ομως δεν ξερουν ποια εισαι.αν σε δουν δεν θα σε ξεχωρισουν.
-ααα.αυτο ειναι πολυ καλο.'
-ναι.εσυ πρεπει να τους σκοτωσεις.μενουν σε διαφορα μερη στον κοσμο.εσυ θα πρεπει να τους βρεις.
-ωραια.αλλα που θα ξερω που ειναι ο καθενας;
-θα σε βοηθησει ο ντερεκ.το πρωτο σου ταξιδι ειναι για το βερολινο.εκει θα βρεις τον πρωτο.
-και ποιος ειναι αυτος;
-μπορω να σου δοσω μονο τα ονοματα τους.
μου εδωσε μια λιστα με ονοματα και που μενουν.τιποτα παραπανω.τελικα δεν ειχα μαθει και πολλα.στα τυφλα θα ξεκινουσα για να κανω αυτο που επρεπε.αρχισα να αναρωτιεμαι αν αξιζε τελικα...
το πρωτο ονομα της λιστας ηταν τομας μακ τρογκεν.δεν μου ελεγε τιποτα.ο ντερεκ ειπε οτι πρεπει να μενει στην σκωτια κατι που φαινεται απο το επιθετο του.
-στην σκωτια;
-ναι στην σκωτια.
-και πως θα παμε εκει;

Αχχ...υπεροχο

Συνεχεια δεν εχει??

Λοιπον επειδη καταλαβατε οτι ειναι λιγο μεγαλη....θα τη συνεχισω αυριο..να μπορεσετε να την διαβασετε και οσοι θελετε!

-οπως παει ολος ο κοσμος.με το αεροπλανο.
-με ποιο;
-α ναι ξεχασα.η ατρομητη κυνηγος των δολοφονων φοβαται τα υψη.
ειχα παρεξηγηθει αλλα δεν του το ειπα γιατι δεν ειχα ορεξη να τσακωθω μαζι του.μολις μειναμε μονοι μας και ξεκινησε το ταξιδι μου ζητησε να τα φτιαξουμε και του ειπα ναι.απα δεν ελεγε να μαλωσω μαζι του λιγες ωρες αφοτου τα φτιαξαμε.πηγαμε οσο πιο γρηγορα μπορουσαμε στο αεροδρομιο.δεν επρεπε να χανουμε καιρο.τωρα πια πρεπει να ξερουν οι δολοφονοι οτι τους κυνηγαω αρα θα κυνηγανε και αυτοι με τη σειρα τους εμενα.πηραμε τα εισιτηρια και ανεβηκαμε στο αεροπλανο.
-φοβασαι ε;
-λιγο.
ο ντερεκ με πηρε παλι αγκαλια και ενιωσα παλι οπως τοτε.ταυτοχρονα ομως...
-το πρωτο της θυμα θα ειναι ο τομας μακ τρογκεν που μενει στην σκωτια.
-εκει θα την περιμενουμε.
-ειναι η καταλληλη ευκαιρια.
-ετσι φαινεται.οι προγονοι μας σκοτωσαν την βασιλισσα και εμεις θα σκοτωσουμε την κληρονομο.
-δεν θα την γλιτωσει.η αυτη θα ζησει η εμεις.
ηταν τρεις λυκανθρωποι αυτοι που μιλουσαν.ο τζεφερσον μαγιερς και ο μπαρυ γουεστλερ μαζι με τον γιο του τον τζαστιν.οι δυο πρωτοι ηταν απογονοι αυτων που ξεκινησαν την επανασταση εναντια στην βασιλισσα και αυτοι οι οποιοι τωρα ξερουν για την απογονο της και την κυνηγανε.θελουν να την σκοτωσουν γιατι αυτο σημαινει την αρχη της κυριαρχιας τους στον κοσμο...οσο για τον τζαστιν.ποτε δεν του αρεσε το οτι προερχεται απο γενια προδοτων αλλα δεν μπορει να παει και εναντια στον πατερα του.

το αεροπλανο εφτασε μετα απο 2 ωρες ταξιδι στην σκωτια.με το που καρεβηκαν απο το αεροπλανο ο ντερεκ και η μαριζα ενιωσαν σαν να ηταν σε αλλο πλανητη.
-πως θα βρουμε αυτον που ψαχνουμε εδω περα;
-δεν ξερω.πρεπει να ρωτησουμε για να μαθουμε.
-μπραβο σου.για πες μου τωρα ποιον θα ρωτησουμε;
-ολο και καποιον θα βρουμε.
-δεν το πιστευω οτι ψαχνουμε ενα ατομο σε μια χωρα εκατομμυριων ανθρωπων.
-δεν ψαχνουμε ανθρωπο αλλα λυκανθρωπο.
-και τι διαφορα εχει αυτο;
-δεν νομιζω οτι εχει και πολλους λυκανθρωπους.
-και να μην εχει παλι που θα ξερουμε αν καποιος ειναι λυκανθρωπος η οχι.ολοι ιδιοι φαινονται.
-εγω λεω να βρουμρ πρωτα ενα μερος να μεινουμε και μετα βλεπουμε τι θα κανουμε...
-δικιο εχεις.εισαι πολυ εξυπνος τελικα.
περασαμε απο πολλα ξενοδοχεια ομως κανενα δεν αρεσε στον ντερεκ.βγηκαμε εξω απο την πολη στα περιχωρα οπου ηταν ενα χωριο.
-εδω θα μεινουμε.
-πας καλα αγορακι μου;αφησαμε τοσα καλα ξενοδοχεια για να ερθουμε εδω;
-σου ειπα εδω θα μεινουμε και τελος.
δεν αλλαζε με τιποτα γνωμη και τελικα ειχε δικιο που ηθελε να μεινουμε εκει.εξω απο ενα μαγαζι με διαφορα παλια επιπλα ειχε μια επιγραφη που ελεγε"σκωτζεζικα επιπλα" και απο κατω ελεγε"τομας μακ τρογκεν"
-ντερεκ εισαι ιδιοφυια.
-ειμαι ειμαι.
-καλα που το ηξερες οτι ειναι εδω;
-ασε να ξερουμε κατι και εμεις.
-παμε μεσα.
ο ντερεκ αρνηθηκε να μπουμε.θα πηγαιναμε την επομενη μερα το πρωι.επρεπε να κοιμηθουμε.
το επομενο πρωι...
καθομασταν εδω και ποση ωρα με τον ντερεκ και δεν μπορουσαμε να αποφασισουμε αν πρεπει να μπουμε τελικα η οχι.στο τελος πηραμε την αποφαση και μπηκαμε.μεσα στο μαγαζι ομως ηταν τεσσερις αντρες.οι τρεις ηταν μεγαλοι σχετικα σε ηλικια αλλα ο ενας ηταν νεος.κοντα στην ηλικια μου.
-καλημερα τι θα θελατε;
-καλημερα.θελουμε να δουμε για επιπλα.
-ναι ε?
-ναι.
-μπορω να εχω τα ονοματα σας;
εγω και ο ντερεκ διστασαμε.δεν επρεπε να δωσουμε τα ονοματα μας και το ξεραμε.ετσι αποφασισε να μιλησει ο ντερεκ.
-λεγομαι αντριου χοκινς και απο εδω ειναι η κοπελα μου ματιλντα τζορνταν.
-εγω ειμαι ο ιδιοκτητης του μαγαζιου.
-ειστε σκωτσεζος;
-δεν θα το ελεγα.οι γονεις μου ειχαν ερθει στην σκωτια αλλα η καταγωγη μου ειναι απο αλλου.
-μα το επιθετο σας ειναι σκωτσεζικο.
-το αλλαξαν οι γονεις μου οταν ηρθαν εδω.
-α ενδιαφερον.θα μας δειξετε τα επιπλα;
-βεβαια.
οσο μας εδειχνε διαφορα επιπλα εγω και ο ντερεκ παρατηρουσαμε τους τρεις αλλους αντρες που μας κοιτουσαν περιεργα.οι φατσες τους ηταν περιεργες.τοτε μου ηρθε μια σκεψη στο μυαλο"θα σε κυνηγησουν για να σε σκοτωσουν.η εσυ θα ζησεις η αυτοι".μονο η σκεψη οτι αυτοι οι αντρες ηταν ισως αυτοι που μας ακολουθουσαν μου προκαλεσε ενα ασχημο συναισθημα.
-ωραια.θα σας ειδοποιησουμε αν θελησουμε κατι.
-καλα.γεια σας.πιστευω να σας ξαναδω.
-το ελπιζουμε.
μολις βγηκαμε εξω απο το μαγαζι ο ντερεκ μου μιλησε.
-γιατι βιαστηκες να φυγουμε;
-οι αντρες αυτοι δεν σου φανηκαν περιεργοι.
-ναι.δικιο εχεις

-πρεπει να ειναι απογονοι.
-καλα και πως βρεθηκαν εδω;
-ισως ξερουν οτι θα ερχομασταν.
-μπορει.παντως πρεπει να προσεχουμε.
πηγαμε στο μερος που μεναμε.ηταν κατι σαν πανδοχειο.εκει ρωτησα τον ντερεκ πως θα σκοτωνα αυτο τον απογονο.μου ειπε οτι πρεπει να περιμενω.πρεπει να τον παρακολουθησουμε για λιγες μερες και να μαθουμε ολο το προγραμμα της ημερας του.επισης μου ειπε οτι θα ηταν καλυτερα να τον σκοτωνα(με ανατριχιαζε αυτη η λεξη) οταν θα εχει μεταμορφωθει γιατι οπως ειπε ετσι πρεπει να πεθαινουν οι λυκανθρωποι.δεν το καταλαβα αυτο που μου ειπε αλλα μετα μου εξηγησε οτι ειναι θεμα δεοντολογιας και οτι πρεπει να προσφερουμε σε καποιον εναν αξιοπρεπη θανατο.
ετσι λοιπον αρχισαμε να τον παρακολουθουμε.ειχαμε μαθει τα παντα για αυτον.το βραδυ εφευγε απο το σπιτι του και δεν ξεραμε που πηγαινε.κανενας ομως φαινεται να μην ηξερε.
-τομας που πας καθε βραδυ;
-βγαινω εξω βολτα.
-γιατι δεν μας αφηνεις να ερθουμε μαζι σου;
-δεν θελω.
-η απογονος της βασιλισσας μπορει να ειναι εδω και ανα πασα στιγμη να σου επιτεθει.πρεπει να ξερουμε που πας.
-σταματηστε πια με αυτη την ιστορια.
-καλα δεν πιστευεις στην προφητεια;
-οχι.τοσα χρονια περιμενω και τιποτα.
-κακως.
ο τομας μακ τρογκεν κατι εκρυβε και δεν αφηνε κανεναν να το μαθει.συντομα ομως θα μαθαινα τι εκρυβε.ειχαν περασει αρκετες μερες και ο ντερεκ αποφασισε οτι επρεπε να τον ακολουθησουμε το βραδυ και να δουμε που παει.τον ακολουθησαμε κανονικα μεχρι που μπηκε σε ενα δασος και μεταμορφωθηκε.μεταμορφωθηκαμε και εμεις και τον ακολουθησαμε.κανεις δεν περιμενε το που θα φτασουμε...
δεν περασε πολυ ωρα και βρεθηκαμε εξω απο μια σπηλια.μπηκε μεσα και εμεις καθομασταν απλως και τον βλεπαμε...
-παμε μεσα μαριζα...
-ντερεκ δεν ξερω αν πρεπει...
-πρεπει.εχεις ενα καθηκον το ξεχασες;
-δεν το ξεχασα αλλα ειναι καλυτερα να περιμενουμε και οταν βγει να τον σκοτωσουμε...
-οχι.παμε μεσα.πρεπει να μπουμε.
ηταν αποφασισμενος να παμε μεσα.εγω δεν ηθελα.ηταν καλυτερα να περιμενουμε εξω.
-ωραια.πηγαινε μονος σου...εγω θα περιμενω εδω.
-οχι θα ερθεις μαζι μου...
πηγα μαζι του.δεν ηξερα γιατι επεμενε να παω μεσα αλλα με ετρωγε η περιεργεια να μαθω τι ειχε μεσα η σπηλια που τελικα τον ακολουθησα...οταν μπηκαμε μεσα ,αφου προχωρισαμε λιγο,ειδαμε τον τομας μακ τρογκεν να καθεται και να μιλαει με μια γυναικα.ειχε γινει παλι ανθρωπος.δεν καταλαβαινα τι γινοταν...ποια ηταν αυτη η γυναικα;τοτε ο ντερεκ εγινε ανθρωπος και μου ειπε να αλλαξω και εγω...
-αντε ενταξει.παμε μεσα τωρα.
-τι λες ρε;θα μας δουν...
-παμε ειπα.
μπηκαμε μεσα.ο ντερεκ χαιρετισε την γυναικαι και τον μακ τρογκεν.εγω ειχα μεινει με το στομα ανοιχτο.ο ντερεκ να μιλαει με τους εχθρους μας;
-ντερεκ τι γινεται εδω;
-τιποτα μαριζα...
-μα τους μιλας;
-μαριζα ειναι καποια πραγματα που δεν ξερεις...
-οπως το οτι με προδωσες;
-μην λες χαζομαρες...
-εγω λεω;πρωτα μου λες να τον σκοτωσουμε και μετα του μιλας σαν να ειστε φιλοι...
-μα επρεπε καπως να σε φερω εδω...
-τι θες να πεις;
τοτε η γυναικα που ως τωρα δεν ειχε μιλησει καθολου παρα μονο ακουγε μου μιλησε...
-κοπελα μου απο οτι βλεπω ειναι πολλα πραγματα που δεν ξερεις.πες μου γιατι εισαι εδω;
εγω της ειπα οσα ηξερα.δεν σκεφτηκα οτι ισως δεν επρεπε να μιλησω.της ειπα τα παντα για την προφητεια που μου ειχαν πει για το καθηκον που ειχα και ολα αυτα...
-μμμ...ξερεις ποια ειμαι εγω;
-οχι.
-ειμαι αυτη για την οποια θα σκοτωνες ολους αυτους...
-η βασιλισσα;
-και εσυ εισαι εγγονη μου...
-δηλαδη ολα ηταν ενα ψεμα;
-οχι ακριβως...
-αφου ζειτε αρα ολα ειναι ψεμματα...
-η ιστορια δεν ειναι ακριβως οπως σου την ειπαν...
-τι θελετε να πειτε;
-εισαι το ατομο που θα ξεκινησει μια μαχη που τοσα χρονια περιμενε να ξαναγεννηθει...
-δεν καταλαβαινω...
-ακου λοιπον και θα καταλαβεις.οι λυκανθρωποι ζουσαν οντως στο νησι που σου ειπαν και σε διαφορες αλλες περιοχες.εγω ημουν η βασιλισσα τους.απο παντα ειχαμε μια διαμαχη με τους βρυκολακες...οι δολοφονοι που μου ανεφερες ηταν λυκανθρωποι που συμμαχησαν με τους βρυκολακες ωστε να ξεκινησει μια μαχη αναμεσα σε εμας και αυτους.η μαχη αυτη εγινε και κανενας δεν βγηκε νικητης...απο τοτε ολοι διασκορπιστηκαν και οι βρυκολακες και οι λυκανθρωποι και ξεχασαν τα παντα μεχρι την ωρα που γεννηθηκες...οι βρυκολακες εχουν εναν αρχηγο οπως εμεις εσενα...
-εγω αρχηγος;
-ναι.θα μας οδηγησεις στην μαχη...
-μα δεν εχω καμια ικανοτητα;
-τοτε γιατι εκπαιδευτηκες;
-ε;μα ομως εκπαιδευτηκα απο βρυκολακα...
-το ξερω.αυτο θα στο εξηγησω αλλη φορα.λοιπον ακου.η μαχη αυτη θα βγαλει εναν νικητη.δεν ξερουμε πια πλευρα θα ειναι...ισως ολα σου φαινονται παραξενα τωρα αλλα πρεπει να με πιστεψεις....

-ναι αλλα εγω γιατι βρεθηκα να κυνηγαω λαθος ατομα;
-δεν κυνηγας λαθος ατομα.αυτοι πρεπει να πεθανουν.ειναι προδοτες.απλως το καθηκον σου ειναι αλλο απο αυτο που ηξερες μεχρι τωρα.η μοιρα σου θα αλλαξει οριστικα...μπορει να πεθανεις η και να ζησεις.στο χερι σου ειναι...ομως τωρα ξερω οτι πρεπει να ερθεις μαζι μου...
τοτε ειδα μια λαμψη και λιποθυμισα...το επομενο πρωι...
ξυπνησα σε ενα μερος που εβλεπα για πρωτη φορα.το πρωτο ατομο που ειδα ηταν ο ντερεκ.
-ξυπνησες επιτελους...
-καλημερα λεει ο κοσμος...
-καλημερα.ντυσου γρηγορα.
-οχι.
-ελα ντυσου πρεπει να παμε εξω μας περιμενουν
-οχι.δεν φευγω αν δεν μαθω πρωτα ολα οσα πρεπει να ξερω χωρις μυστικα και ψεμματα.
ο ντερεκ νευριασε και πηγε εξω.γυρισε μαζι με την βασιλισσα...
-γιατι δεν θελεις να ερθεις εξω;
-πρωτον πειτε μου που ειμαι.
-στο παλατι...
-ωραια.δευτερον δεν προκειται να ερθω αν δεν μαθω οσα θελω.
-ωραια λοιπον.ρωτα με...
-απο που και ως που ο μακ τρογκεν που κυνηγουσα βρεθηκε μαζι σας;
-επρεπε να ερθεις στην σκωτια.ο μακ τρογκεν οντως ειναι απογονος των δολοφονων ομως αποφασισε να μην συνεχισει την παραδοση των προγονων του και να ερθει με το μερος μας,ετσι μας βοηθησε στο να ερθεις εσυ κοντα μου...
-ωραια...τωρα πειτε μου πως με φερατε εδω;
-με μαγεια φυσικα...
-φυσικα;μπορουμε να χρησιμοποιουμε μαγεια;
-οχι ολοι βεβαια.μονο λιγοι το εχουν καταφερει...
-α.και γιατι ειμαι εγω εδω;
-γιατι απο εδω ξεκινησαν ολα.εδω θα ειναι το μερος που θα συγκεντρωθουν ολοι οι λυκανθρωποι οταν ερθει η στιγμη της μεγαλης μαχης...

εν τω μεταξυ στην σκωτια...
-τον χασαμε...
-δεν γινεται να χαθηκε...
-δεν ειναι πουθενα.
-λετε να τον σκοτωσε;
-δεν ξερω.πρεπει να παμε να πουμε οτι εγινε στους ανωτερους μας...
οι τρεις αντρες εφυγαν απο την σκωτια....μια μερα μετα...
-ναι βασιλια μου τον χασαμε...
-μα πως;τον σκοτωσε;
-δεν ξερω.
-αν τον σκοτωσε ξερετε τι σημαινει αυτο;
-ναι.
-η μαχη δεν θα αργησει να ξεκινησει...
ο βασιλιας τους δεν ηταν αλλος απο τον βασιλια των βρυκολακων.εναν αντρα νεο 20 χρονων περιπου.μετα τον θανατο του πατερα του ανελαβε να καθοδηγησει αυτος τους βρυκολακες στην ιστορικη μαχη που ολοι περιμενουν εδω και πολλα χρονια.ξερει οτι η αντιπαλος του ειναι ενα 17χρονο κοριτσι και την υποτιμαει...το αν εχει δικιο ομως δεν το ξερει κανεις...ο χρονος θα δειξει...
ημουν τελειως χαμενη στις σκεψεις μου.μου μιλουσαν και δεν ακουγα τιποτα.με ρωτουσαν διαφορα και δεν απαντουσα.μεχρι που ο ντερεκ με σκουντηξε...
-δεν ειναι λυση να μην απαντας ποτε σε αυτα που σου λεμε
-ε τι ειπες;
-καλα δεν ακους τοση ωρα;
-οχι.λεγατε κατι;
-μπα ιδεα σου.
τοτε μου ειπαν ξανα οτι ελεγαν τοση ωρα.με πληροφορησαν για τον βερντιακ.ηταν ο βασιλιας των βρυκολακων.μου ειπαν διαφορα για αυτον ομως εγω κρατησα ενα που με εξοργισε.
-οι βρυκολακες θεωρουν την νικη τους σιγουρη.
-τι;τι τους κανει να το πιστευουν αυτο;
-το οτι εισαι 17 χρονων αλλα κυριως...
-κυριως;
-το οτι εισαι κοριτσι.
ειχα εκνευριστει παρα πολυ και τοτε ηταν που πηρα την αποφαση οτι θα κανω τα παντα ωστε να κερδισω αυτη την μαχη.θα εκανα οτι περνουσε απο το χερι μου.το ειχα αποφασισει.δεν με ενοχλουσε τιποτε περισσοτερο απο το να με υποτιμανε και ειδικα απο το να με υποτιμανε γιατι ειμαι κοριτσι.δεν το δεχομουνα.
-πειτε μου τι πρεπει να κανω πρεπει να αρχισουμε να ετοιμαζομαστε.
-οριστε;
-εχουμε μια μαχη να κερδισουμε.
-ναι αλλα...
-τι αλλα;
-θελεις πραγματικα α το κανεις;
-ναι θελω.
το πρωτο πραγμα που επρεπε να κανουμε ηταν να μαζεψουμε ολα τα ατομα που θα μπορουσαν να παρουν μερος σε αυτο τον πολεμο που θα ξεσπουσε.ετσι σταλθηκε μια επιστολη σε καθε σπιτι λυκανθρωπων που καλουσε ολα τα αγορια η αντρες πανω απο 16 χρονων να προσελθουν στο νησι.ολες αυτες τι μερες ομως που ημουν εκει μου δημιουργηθηκε μια απορια.
-να ρωτησω κατι;
-ναι βεβαια.
-εμεις ετοιμαζομαστε για εναν πολεμο που θα αφησει ιστορια και...
-και;
-και οι ανθρωποι δεν ξερουν τιποτα.δεν θα το μαθουν;δεν θα μαθουν για την υπαρξη μας;
-οχι.δεν προκειται να καταλαβουν τιποτα.ο πολεμος θα γινει σε ενα πλαισιο διαστασεων που δεν εχουν προσβαση οι ανθρωποι.
-αρα δεν θα μας βλεπουν ακομα και αν πολεμαμε διπλα τους;
-οχι.δεν μπορουν να το καταλαβουν.
-α....κοιτα τι μαθαινει κανεις...
ετσι ηρεμησα.παρολου που ειχα χρονια να τους δω δεν ξεχασα τους φιλους που ειχα στο σχολειο.δεν θα ηθελα με τιποτα να παθουν κακο.καμια φορα αναρωτιομουν τι να κανουν αραγε...ομως ηξερα οτι για το καλο τους επρεπε να μεινω μακρια τους.δεν θα ημουν και η καλυτερη παρεα...
οι μερες περνουσαν και ολοι ετοιμαζονταν για την μεγαλη μερα που περιμεναν εδω και πολλα χρονια λυκανθρωποι και βρυκολακες.ειχα βρει πια εναν ρυθμο και ζουσα και περιμενα οτι τιποτα αλλο δεν θα μπορουσε να με εκπληξει.ειχα μισησει θανασιμα τον εχθρο μου και ηξερα οτι το μονο πραγμα που ηθελα τωρα πια ηταν να τον σκοτωσω.
-λοιπον μαριζα ειναι κατι που πρεπει να μαθεις.
-ναι για πειτε μου.
-πριν απο καθε πολεμο πρεπει να δωθουν καποιοι ορκοι οπου και οι δυο πλευρες ορκιζονται οτι θα πολεμησουν σωστα χωρις πονηριες.βλεπεις οι μαχες στον κοσμο μας σε αντιθεση με τους ανθρωπους ειναι καπως πιο ιερες και εχουν καποιους ηθικους κωδικες.
-οπως;

-να για παραδειγμα αν βρεθει λυκανθρωπος στα χερια βρυκολακα ο βρυκολακας μπορει να τον σκοτωσει αλλα οχι να τον βασανισει.απαγορευεται.βλεπεις ο θανατος πρεπει να ειναι εντιμος.
-αυτο το ξερω.
-ενας αλλος νομος ειναι οτι απαγορευεται η χρηση ανωτερων οπλων σε κατωτερους εχθρους.ολοι θα εχουν οπλα που τους αναλογουν και θα στρεφουν τα οπλα τους σε ατομα που ειναι το ιδιο ισχυρα και οχι πιο αδυνατα.
-χμ...καταλαβα ομως ας γυρισουμε στο αρχικο θεμα.γιατι με φωναξατε;
-λοιπον ειναι παραδοση οι αρχηγοι απο τις δυο πλευρες να περασουν ενα βραδυ μαζι στο ιδιο σπιτι και το επομενο πρωι να δοθουν οι ορκοι.
-οριστε;πλακα μου κανετε...
-οχι.αν καποιος απο τους δυο σκοτωσει η εστω επιχειρησει να κανει κατι τετοιο εναντιον του αλλου τοτε ειναι καταρραμενος για μια ζωη.
-ναι ε;
-ναι.πρεπει να περασετε αυτο το βραδυ.αν δεν συμβει κατι κακο τοτε ο πολεμος μπορει να ξεκινησει...
-ομως υπαρχει ενα προβλημα...
-τι προβλημα;
-δεν υπαρχει περιπτωση να μεινω στο ιδιο σπιτι με αυτο τον βρυκολακα!!!
-μα γιατι;
-τον μισω.
-πρεπει ομως.
-δεν γινετε τιποτα να το αποφυγω;
-οχι δυστυχως.καντο για τον λαο σου μαριζα.
-καλα...
ημουν πολυ θυμωμενη.τι ηταν τωρα αυτο;δεν αντεχα μονο την σκεψη να τον δω τωρα θα περασω μια ολοκληρη μερα μαζι του.την επομενη μερα ημουν ετοιμη εξω απο εναν πυργο.εκει ηταν και αυτος.
-πρεπει να μπειτε και οι δυο μεσα στο κτιριο.
μπηκαμε μεσα και τοτε μας ειπαν οτι το επομενο πρωι θα ερχονταν να μας παρουν.ακομα δεν μπορουσα να το πιστεψω οτι θα εμενα μαζι του.καθομουν και τον κοιτουσα.ηταν πολυ χλωμος.ηταν μελαχρινος με γαλαζια ματια που σε παγωναν με το βλεμα τους.ηταν ψηλος και γεροδεμενος γυρω στα εικοσι.και αυτος με κοιτουσε που τον κοιτουσα.τελος αποφασισε να μου μιλησει.
-φοβασαι;
-τι να φοβηθω;;;
-εμενα
-γιατι να σε φοβηθω;
-γιατι ειναι δυνατος και πιο ισχυρος απο ενα μικρο κοριτσακι οπως εσυ.
-μικρο ειναι το ματι σου.οσο για το κοριτσακι δεν το σχολιαζω...
-γιατι;
-γιατι εισαι πολυ γελειος για να ασχοληθω μαζι σου.
-α για να σου πω.
-να μου πεις τι πραγμα;
-κοιτα θα περασουμε 24 ωρες μαζι.αν θελεις να μαλωνουμε δε εχω προβλημα αλλα πιστευω οτι δεν ειναι αναγκη να μαλωνουμε.θα μαλωσουμε μια και καλη οταν αρχισει ο πολεμος.
δεν ηξερα γιατι αλλα συμφωνησα μαζι του.κατι πανω του με εκανε να νιωσω περιεργα και να μην μπορω να φερω αντιρρηση.οσο περνουσε η μερα εμαθα πραγματα για αυτον.αν και ειμασταν εχθροι αυτος μου μιλουσε σαν να μην ειχαμε τιποτα να χωρισουμε.ενιωθα πολυ περιεργα.ενιωθα μια ελξη για αυτον αλλα δεν μπορουσα να το εξηγησω αυτο που ενιωθα.οι ωρες περνουσαν αργα και ερχομασταν ολο και πιο κοντα μιλωντας.ποιος περιμενε οτι θα μιλουσαμε τοσο ευκολα ο ενας στον αλλον τελικα.μεχρι που μου ειπε κατι που δεν το περιμενα...
-ξερεις πρεπει να σου ομολογησω κατι.δεν εισαι οπως σε περιμενα.
-αληθεια;ουτε εσυ.
-περιμενα να δω καμια ασχημομουρα ομως εσυ εισαι πολυ ομορφη καιμε το που σε ειδα ενιωσα καπως περιεργα.
-αν σου πω και εγω οτι ενιωσα καπως ετσι;
-θα σε πιστευα.
-ωραια.χαιρομαι.ασε που τελικα σε συμπαθησα και θα ηθελα να μην γινει αυτος ο πολεμος...
-σταματα να μιλας....
με το που μου το ειπε με επιασε πισω απο τον λαιμο και με φιλησε στο στομα οπως δεν εχω φιλησει ποτε κανεναν αλλον.η στιγμη ηταν μαγικη αλλα δεν θα τελειωνε εκει.ομως δεν τελειωσε.με πηρε αγκαλια και πηγαμε σε ενα απο τα δωματια που υπηρχαν στον πυργο.εγω δεν αντισταθηκα καθολου.δεν ηθελα να τελειωσει ποτε αυτο που ζουσα.τον φιλουσα συνεχεια.υπηρχε μια ακαταμαχητη ελξη μεταξυ μας.αν και ημασταν απο διαφορετικες φυλες.με εριξε πανω στο κρεβατι και αρχισε να με φιλαει με μεγαλυτερο παθος μεχρι που δεν αργησε να γινει αυτο που δεν φανταζομουν ποτε.καναμε ερωτα.ηταν η καλυτερη στιγμη της ζωης μου...ολο το βραδυ μετα μειναμε αγκαλια και μιλουσαμε...
-μακαρι να μην υπηρχε αυτος ο πολεμος....
-μακαρι να μην υπηρχε φεντερικ αλλα υπαρχει...
-δεν θελω να σε πολεμησω.
-ουτε εγω.
-πρεπει να αποφυγουμε αυτο τον πολεμο.
-ναι αλλα πως;
-δεν ξερω.πρεπει να σκεφτουμε κατι.
-ναι αλλα τι;
-δεν ξερω ακομα.ενα πραγμα ξερω.οτι δεν προκειται να αφησω κανεναν να σε παρει μακρια μου.ποτε μαριζα...
-ουτε εγω.πρεπει να σταματησουμε καπως αυτο τον πολεμο αν θελουμε να ειμαστε μαζι.
-ναι.μενει μια εβδομαδα μετα απο αυτο το βραδυ μεχρι να γινει η μαχη.
-το ξερω.πως θα βρεθουμε μεσα σε αυτες τις ημερες;
-πρεπει να με αφησεις να κανω κατι...
-τι πραγμα;
-να σε δαγκωσω...
-μα γιατι;
-αν σε δαγκωσω θα εχουμε εναν δεσμο μεταξυ μας και θα επικοινωνουμε μεσα στις σκεψεις μας...
-ναι αλλα...
-δεν θα σε πονεσω στο ορκιζομαι...
-δεν μπορω να σε εμπιστευτω να κανεις κατι τετοιο...
-γιατι αγαπη μου;
-γιατι ειμαστε εχθροι και δεν ξερω ακομα αν μου λες αληθεια οτι μ'αγαπας
-κοιτα με μεσ΄τα ματια και πες μου τι βλεπεις;
-βλεπω μια λαμψη.
-αυτο σημαινει οτι λεω την αληθεια.
-ναι;

-ναι.αν κοιταξεις εναν βρυκολακα μεσα στα ματια μπορεις να καταλαβεις αν λεει ψεμματα.
-ωραια λοιπον.δαγκωσε με.
δεν ημουν σιγουρη αν αυτο ηταν που ηθελα πραγματικα.ηξερα οτι υπαρχει κινδυνος να με κοροιδεψει αλλα απο την αλλη επρεπε να το τολμησω.ειχα παρει την αποφαση μου και ημουν ετοιμη να δεχτω τι οποιες συνεπειες που μπορει να υπηρχαν.με δαγκωσε στον λαιμο απαλα και οπως ειπε δεν πονεσα.ετρεξε λιγο αιμα αλλα σταματησε γρηγορα.μετα απο αυτο μειναμε σιωπηλοι μεχρι που αρχισα να ποναω εκει που με δαγκωσε.δεν πονουσα πολυ αλλα το ενιωθα.
-γιατι ποναω;
-γιατι σε σκεφτομαι.
-ετσι θα ποναω οταν με σκεφτεσαι;
-ναι ετσι και ετσι θα ξερεις ποτε θελω να σου μιλησω.
τοτε καταλαβα οτι μιλουσαμε μεσα απο τις σκεψεις μας....
-ειναι απιστευτο οτι μιλαμε χωρις να χρειαζεται να ανοιγουμε καν το στομα μας...
-ναι ειναι.δεν ειναι αναγκη να ειμαστε διπλα διπλα για να μιλαμε.οπου και να εισαι θα μπορω να σε βρω.το ιδιο και εσυ εμενα.
-εγω εσενα;μα πως;
-οταν με σκεφτεσαι εγω θα το νιωθω και θα πονας οπως τωρα...
-και μετα θα επικοινωνουμε οπως τωρα;
-ναι κουκλα μου. ακριβως οπως τωρα.
δεν ηξερα πια τι επρεπε να πιστεψω.τον αγαπουσα και αυτο ηταν το μονο σιγουρο.πρωτη φορα ειχα νιωσει ετσι.οσο μου μιλουσε η λαμψη δεν ειχε φυγει απο τα ματια του.μου ελεγε την αληθεια...
ηρ9ε το πρωι και επρεπε να τον αποχωριστω.δεν επρεπε να φανει στους αλλους οτι κατι ετρεχε μεταξυ μας και ετσι δεν δωσαμε κανενα φιλι οταν χωρισαμε οπως 9α εκανε το οποιοδηποτε αλλο ζευγαρι.με το που βγηκα απο τον πυργο επρεπε να αντικρυσω παλι την σκληρη πραγματικοτητα που η9ελε εμενα και τον φεντερικ εχ9ρους.επρεπε ομως να αντιμετωπισω και αλλη μια αληθεια.τον ντερεκ.μεχρι να γυρισουμε πισω στο παλατι κανενας μας δεν μιλουσα.πιστευα οτι αν αποφυγω να του μιλησω 9α απεφευγα και το να του πω την αλη9εια.τον ειχα απατησει αλλα αυτο ηταν κατι που δεν επρεπε αναγκαια να μα9ει.αυτο που επρεπε να του πω ηταν το να χωρισουμε.δεν ηξερα πως 9α το παρει και φοβομουν το πως 9α αντιδρασει.οταν επιτελους φτασαμε στο παλατι και αφου βρηκαμε χρονο να μεινουμε μονοι μας του το ειπα...
-ντερεκ πρεπει να σου πω κατι.
-τι πραγμα;
-ντερεκ φοβαμαι να στο πω γιατι δεν ξερω πως 9α αντιδρασεις...
-αμα δεν μου πεις δεν 9α μα9εις ποτε ομως...
-δικιο εχεις...
-λοιπον 9α μου πεις;
-ναι.9ελω να χωρισουμε ντερεκ.
το ειχα πει πολυ αποτομα.ηταν σκληρο και αποτομο αλλα δεν μου εβγαινε διαφορετικα.στο κατω κατω εκει 9α κατεληγα στο τελος.στο οτι 9ελω να χωρισουμε.ηταν κατι αναποφευκτο που δεν μπορουσα να αποφυγω με τιποτα.ετσι λοιπον του το ειπα.στην αρχη δεν αντεδρασε και περιμενα πολυ ωρα μεχρι να αντιδρασει...
-μα γιατι;
-κοιτα αυτες τις μερες εκατσα και σκεφτηκα καποια πραγματα και...
-οταν λες αυτες τις μερες;
-αυτο σε νοιαζει;το ποτε το σκεφτηκα η οτι 9ελω να χωρισουμε;;;
-και τα δυο.
-χ9ες και σημερα το σκεφτομαι.
-α τοσες πολλες μερες.
-ναι τοσες.
-και γιατι 9ελεις κατι τετοιο;εκανα κατι που σε πειραξε;
-οχι ντερεκ.εισαι πολυ καλος μαζι μου αλλα δεν πηγαινε αλλο...
-καταλαβα μην συνεχιζεις.τωρα 9α μου πεις οτι με βλεπεις πιο πολυ σαν φιλο και οχι σαν το αγορι σου και κατι αλλα τετοια αλλα στην πραγματικοτητα ντρεπεσαι να παραδεχτεις οτι ο φεντερικ σου εκλεψε την καρδια...
-μα τι λες;
-για κοιταξου λιγο στον κα9ρεφτη.
-τι να κοιταξω.δεν καταλαβαινω...
-το σημαδι τα λεει ολα.
-ποιο σημαδι;
-στο λαιμο σου μαριζα μην κανεις αλλο την χαζη.
-δεν κανω την χαζη...
-καλα το οτι προδωσες εμενα αλλα και το οτι προδωσες ολη την φυλη σου ειναι ανηκουστο.
-δεν προδωσα κανεναν.παρατα με πια.
τα ειχε καταλαβει ολα.τωρα 9α τα ελεγε στους αλλους.ειχα οντως προδωσει τον λαο μου.πηγα με τον εχ9ρο.δεν μπορουσα να το πιστεψω.δεν μου αξιζε πια να ζω.τοτε ομως 9υμη9ηκα τα γαλαζια ματια του φεντερικ και αρχισα να τον σκεφτομαι...
-φεντερικ δεν αντεχω αλλο.
-τι εγινε κουκλα μου;
-τα εμα9αν ολα για αυτα που καναμε.
-μα πως;
-το σημαδι στο λαιμο μου μας προδωσε....
-καταλαβα...
-τι 9α κανουμε τωρα;
-9α δεις.9α το κανονισω εγω...
δεν συνεχισαμε να μιλαμε.δεν με αφησε να του ξαναμιλησω.τι 9α εκανε;δεν καταλαβα...εμεινα κλεισμενη στο δωματιο μου.δεν βγηκα κα9ολου εξω μεχρι που νυχτωσε.ο ντερεκ δεν πρεπει να ειπε τιποτα ακομα στους αλλους γιατι ολοι 9α ηταν εδω να με ανακρινουν τωρα.η ωρα περνουσε και δεν ειχα κανενα σημαδι απο τον φεντερικ.τι 9α εκανε αραγε;μηπως 9α με παρατουσε στο ελεος των αλλων;μηπως δεν με αγαπουσε πια;ειχε νυχτωσει πια...
ειχα παψει πια να πιστευω οτι 9α γινοταν κατι.το ειχα παρει αποφαση οτι ο φεντερικ με ειχε χρησιμοποιησει μεχρι που καποια στιγμη ακουσα καποιον να χτυπαει την πορτα του δωματιου μου.ανοιξα και ηταν ο φεντερικ.δεν πιστευα σε αυτο που εβλεπα.ειχε καταφερει να μπει κρυφα στο παλατι και να ερ9ει να με βρει.μολις τον ειδα τον εβαλα μεσα στο δωματιο και εκλεισα την πορτα.μετα τον αγκαλιασα και τον φιλησα για πολυ ωρα.
-μωρο μου πρεπει να βιαστουμε.
-τι;
-ναι.πρεπει να φυγουμε.
-να φυγουμε;και που να παμε;

-εχω ενα μερος που μπορουμε να παμε και να ειμαστε ασφαλεις.
-ναι αλλα δεν μπορω να φυγω.
-ετσι οπως εγιναν τα πραγματα δεν μπορεις ουτε να μεινεις.
-ναι αλλα να τους παρατησω και να φυγω;
-και εγω παρατησα τα παντα γοα να ερ9ω να σε βρω.
-παρατησες τα παντα;
-ναι.εχω βαρε9ει τα παντα πια.9ελω να ειμαι μαζι σου και αν αυτο σημαινει οτι 9α παρατησω τα παντα 9α το κανω.
ηξερα οτι ηταν τρελα το να φυγω μαζι του αλλα δεν υπηρχε και αλλη επιλογη.βγηκαμε κρυφα εξω απο το παλατι οπου μας περιμενε ενα αυτοκινητο και απο εκει 9α φευγαμε για το μερος οπου 9α μεναμε απο εδω και περα.
-που 9α παμε φεντερικ;
-σε ενα μερος οπου δεν 9α μας βρουν.
προς το παρον ειδα οτι ειχαμε φτασει σε ενα μικρο αεροδρομιο.απο εκει πηραμε ενα αεροπλανο που μας αφησε σε ενα νησι.
-καλα που ειμαστε;
-αυτο το νησι εχει παψει εδω και χρονια να δεχεται επισκεψεις.εδω ζουσαν παλια λυκαν9ρωποι και βρυκολακες μαζι.
-καλα πως γινοταν αυτο;
-δεν ηταν παντα εχ9ροι μεταξυ τους.
-αλη9εια;και εσυ που το ξερεις αυτο;
-μου το ειχε πει ο πατερας μου.ηταν το μονο ατομο που πιστευε οτι αυτο το νησι 9α ειχε και παλι τους παλιους του κατοικους.
-σιγουρα 9α ηταν ο μονος.
-εδω 9α ειμαστε ησυχοι.
-ναι αλλα που 9α μεινουμε;
-9α δεις αλλα 9α πρεπει να περπατησουμε αρκετα.
-καλα δεν πειραζει.9α περπατισω οσο χρειαστει φτανει να βρουμε ενα μερος να μεινουμε...
περπατουσαμε και περπατουσαμε και περπατουσαμε για πολυ ωρα μεχρι που φτασαμε επιτελους στο μερος που 9α μεναμε.ηταν νυχτα αλλα προσεξα οτι περνουσαμε μεσα απο τειχη και μεσα εκει ηταν πολλα σπιτια.πρεπει να ηταν πολη και εκει εμεναν παλια οι κατοικοι του νησιου.στο κεντρο περιπου υπηρχε ενας πυργος.
-εκει 9α παμε...
-και αλλο περπατημα;
-ναι γλυκια μου.συγνωμη αλλα πρεπει.
τα ποδια μου πονουσαν και δεν αντεχα αλλο να περπαταω.τοτε σκεφτηκα κατι.οταν μεταμορφωνομαι οσο και να περπαταω δεν κουραζομαι.και ετσι μεταμορφω9ηκα...
-μα τι κανεις;
-μονο ετσι 9α μπορεσω να περπατησω αγαπη μου
-καλα ενταξει.νιω9ω καπως περιεργα.
-τι 9ελεις να πεις;
-ε διπλα μου εχω ενα ζωο.
-τι ειπες;
-τποτα.
-κοιτα και εγω εχω ενα βαμπιρ που διψαει για αιμα και 9α μπορουσε και να με σκοτωσει αλλα δεν το κανω 9εμα.
-καλα ενταξει μην 9υμωνεις...αλη9εια με φοβασαι;
-ναι.σε φοβαμαι.
-μα δεν προκειται ποτε να σου κανω κακο.
-καλα.
-μαριζα σ'αγαπω δεν 9α μπορουσα ποτε να σου κανω κακο.
-το ξερω.απλα εκνευριστηκα και το ειπα.
-και εγω δεν επρεπε να μιλησω ετσι.9α σάγαπαω οπως και να εισαι.
με το να μιλαμε φτασαμε επιτελους στον πυργο.εγω μεταμορφω9ηκα ξανα.ο πυργος ηταν τεραστιος.ο φεντερικ ανοιξε την πορτα και μπηκαμε μεσα.δεν ειχε κα9ολου φως.και οι δυο μας ομως ειχαμε συνη9ισει να βλεπουμε σε μερη με απολυτο σκοταδι και αυτο δεν ηταν προβλημα.
-τι 9α κανουμε τωρα φεντερικ;
-9α παμε να κοιμη9ουμε.
-αχ επιτελους.σε ποιο δωματιο 9α κοιμη9εις;
0τι δεν 9α κοιμη9ουμε μαζι;
-ε δεν ξερω....
-μαλλον δεν 9ελεις...
-δεν ειναι οτι δεν 9ελω...
-τοτε τι ειναι.φοβασαι να κοιμη9εις μαζι μου;
-οχι.καλα 9α κοιμη9ουμε μαζι.
το ειχε καταλαβει οτι φοβαμαι.μα πως γινεται να τον φοβαμαι;ενιω9α περιεργα.ισως επειδη ηταν ακομα νωρις ωστε να του εχω απολυτη εμπιστοσυνη.δεν ειχα ξεχασει οτι καποτε ειμαστε εχ9ροι και οτι αυτο δεν αλλαζει τοσο ευκολα...απο την αλλη ομως η καρδια μου ελεγε να τον εμπιστευτω.ετσι ξαπλωσαμε μαζι.
-καληνυχτα μαριζα.
-καληνυχτα φεντερικ....
κοιμη9ηκαμε και οι δυο.το πρωι που σηκω9ηκα δεν ηταν διπλα μου.9α επρεπε να ειχε σηκω9ει πιο νωρις.τωρα με το φως του ηλιου εβλεπα καλυτερα.ο πυργος ηταν ακετα παλιος.εμοιαζε με αυτους που εδειχνα σε κατι ταινειες απο την εποχη του μεσαιωνα.οταν βγηκα απο το δωματιο μου προσεξα οτι οντως εμοιαζε παρα πολυ.ηταν πολυ πιο μεγαλος απο οτι εδειχνε το βραδυ.εψαξα παντου τον φεντερικ αλλα δεν τον βρηκα που9ενα.γυρισα πισω στο δωματιο μου.ημουν χαλια.αρχισα να πιστευω οτι με ειχε παρατησει και αυτο με εκανε να υποφερω.τοτε ακουσα μια φωνη.βγηκα απο το δωματιο κλαιγοντας και ειδα τον φεντερικ να με φωναζει και να με ψαχνει.
-καλα που ησουν;
-εγω που ημουν η εσυ φεντερικ;
-κοιμομουν στο διπλα δωματιο.καλα δεν με εψαξες;
-δεν εψαξα σε ενα η δυο δωματια.καλα γιατι κοιμοσουν εκει;
-δεν η9ελα να σε ξυπνησω οταν γυρισα.
-οταν γυρισες απο που;
-ελα τωρα ρε μαριζα που δεν καταλαβες.βρυκολακας δεν ειμαι;
-9ες να πεις οτι πηγες για...
-ναι.
-αν9ρωπους σκοτωσες;
-ναι.
πηγε να με αγκαλιασει...
-μην με πλησιαζεις.
-μα τι επα9ες;
-ασε με λιγο μονη μου...
το καταλαβε και με αφησε.πηγα στο δωματιο και κα9ομουν.9υμη9ηκα ολους τους αν9ρωπους που γνωριζα και αρχισα να κλαιω.τα ειχα με εναν δολοφονο.ομως μετα σκεφτηκα οτι ο φεντερικ ειναι βρυκολαλας και οτι ζει απο το αιμα.δνε ηξερα πια τι ηταν σωστο και τι λα9ος.δεν ηξερα πια τι επρεπε να κανω....

μεσα στα νευρα μου και μην ξεροντας τι να κανω πια αρχισα να κλαιω....αρχισα να σκεφτομαι τους γονεις μου και εκτος απο αυτους και ολους οσους γνωρισα στην παιδικη μου ηλικια....καθομουν και σκεφτομουν ποσο πολυ αλλαξαν τα πραγματα...παλια εκανα παρεα μονο με ανθρωπους και τωρα κανω παρεα με λυκανθρωπους και βρυκολακες...ποτε δεν ειχα κατσει να σκεφτω ετσι...ηταν η πρωτη φορα που το εκανα...εκλαιγα για ωρα και οταν σταματησα ενιωσα ομορφα...ολα τα συναισθηματα που εκρυβα τοσο καιρο τα εβγαλα εξω τωρα και ενιωσα καλυτερα...ο φεντερικ ηρθε στο δωματιο...
-εισαι καλα αγαπη μου;μηπως θελεις να φυγω;
-οχι φεντερικ οχι.κατσε...
-ωραια θα κατσω...συγνωμη που σε κανω να νιωθεις ασχημα ομως προσπαθησε να με καταλαβεις....
-τι να καταλαβω;δεν μπορω...μου ειναι δυσκολο...
-απο μικρος εμαθα να αναζηταω το ανθρωπινο αιμα...εμαθα να ζω ετσι...
-ναι αλλα αυτο εμενα με πληγωνει....
-το ξερω...
-δεν γινεται να κανεις κατι;
-οπως;
-να μην πινεις ανθρωπινο αιμα...
-εννοεις να κυνηγαω ζωα;
-ναι ρε φεντερικ.καντο για μενα...
-δεν ξερω.θα δω.θα προσπαθισω...
-μακαρι να μπορεσεις.σ'αγαπω.
-και εγω σ'αγαπω.
ηξερα οτι θα προσπαθισει αλλα δεν ημουν σιγουρη οτι θα τα καταφερει...ηταν σαν να ζητας απο εναν που ηταν χρονια καπνιστης να κοψει ξαφνικα το καπνισμα....ειναι δυσκολο.μεσα στο μυαλο μου τοτε ηρθε μια αλλη σκεψη.θα εχουν καταλαβει σιγουρα οτι λειπω απο το παλατι...θα με ψαξουν και δεν θα με βρουν...το ιδιο πρεπει να γινεται με τον φεντερικ...

στο παλατι των λυκανθρωπων....
-μα δεν γινεται να εξαφανιστηκε ετσι ντερεκ...
-το ξερω αλλα ας περιμενουμε λιγο ακομα...
-δεν γινεται...πρεπει να την βρουμε.ειναι υποπτο το οτι λειπει τοσες ωρες...
-οταν λες υποπτο;
-δεν ξερω.φοβαμαι μηπως βγηκε εξω απο τα τειχη της πολης και χαθηκε η της επιτεθηκαν...
-τι να σου πω δεν ξερω...
-ντερεκ εσυ κατι πρεπει να ξερεις....
-εγω τι να ξερω;
-δεν ξερω...οτι και αν ειναι πες το μου...
-δεν κρυβω τιποτα....
ο ντερεκ ειχε μια υποψια για το που πρεπει να ηταν η μαριζα αλλα δεν ηθελε καν να το σκεφτεται οτι αυτη τωρα μπορει να ηταν με τον φεντερικ....

στο παλατι των βρυκολακων...
-ειναι αφαντος.δεν ειναι πουθενα...
-ισως βγηκε καμια βολτα...
-κοντευει μεσημερι και δεν εχει γυρισει ακομα...
-ας περιμενουμε λιγο ακομα...
-καλα ενταξει...που να εχει παει;
κανενας απο τους βρυκολακες δεν υποψιαζεται που μπορει να ειναι ο φεντερικ....

οι ωρες περνουσαν και δεν ειχε φανει κανενα σημαδι οτι μπορει να μας ψαχνουν...εγω αρχισα να παραξενευομαι...
-φεντερικ γιατι δεν μας ψαχνουν;
-μπορει και να μας ψαχνουν...
-ναι αλλα...
-αλλα τι;μπορεις να καταλαβεις απο εδω που εισαι το τι κανουν;
-δικιο εχεις...
-ε ναι.μαλλον...
-φεντερικ....
-τι;
-εχω αρχισει να φοβαμαι...
-γιατι;
-τι θα γινει αν μαθουν οτι ειμαστε μαζι;
ο φεντερικ δεν μου απαντησε αμεσως.η αληθεια ηταν οτι δεν το ειχε σκεφτει αυτο.σκεφτοταν πως θα καταφερει να ειμαστε μαζι αλλα ποτε δεν σκεφτηκε τις συνεπειες που μπορει να ειχε το να ειμαστε μαζι...αλλα και η απαντηση που μου εδωσε δεν ηταν και οτι καλυτερο μπορουσα να ακουσω...
-θα μας σκοτωσουν...
-τι ειπες;
-θα μας σκοτωσουν...
-καλα το λες τοσο απλα;σαν να μην συμβαινει τιποτα;
-ε ναι ρε μωρο μου.αφου αυτη ειναι η αληθεια.ετσι πιστευω δηλαδη...η προδοσια ειναι κακο πραγμα και τιμωρειται ασχημα...
-ναι αλλα...
-δεν εχει αλλα.προδωσαμε την φυλη μας και θα πρεπει να πληρωσουμε...
-δηλαδη μου λες οτι αργα η γρηγορα θα πεθανουμε;
-ε οχι ρε μωρο μου...
-τι οχι αφου αυτο μου λες αγαπη μου.
-ε ναι...
-καποιος τροπος θα υπαρχει να γλιτωσουμε...
-μαλλον...
-γιατι δεν ψαχνουμε στον πυργο;
-να ψαξουμε για ποιο πραγμα;
-για το αν υπαρχει κατι που να αναφερεται στην περιπτωση μας.αν θυμασαι εδω εμεναν βρυκολακες και λυκανθρωποι μαζι.στην βιβλιοθηκη του πυργου σιγουρα θα υπαρχει κατι να μας βοηθησει...
-ισως εχεις δικιο μωρο μου.
-οχι ισως.εχω δικιο.
ετσι ψαξαμε για πολυ ωρα και βρηκαμε κατι που θα μπορουσε να μας βοηθησει.ηταν ενα βιβλιο που ελεγε διαφορα για την συμβιωση αναμεεσα στους βρυκολακες και τους λυκανθρωπους και πρεπει να ηταν κατι σαν νομοθεσια...

Πολυ ωραιο...οποτε μπορεις ποστερε και την συνεχεια

Αυτο τον Φεντερικ δεν το παω καθολου....τεσπα...Go on

-φεντερικ για κοιτα τι λεει εδω...
-τι λεει;
-ε διαβασε το...
απο την πρωτη συνευρεση λυκανθρωπου και βρυκολακα γεννηθηκε ενα μωρο το οποιο ειχε ιδιοτητες και απο τους δυο και εφτιαξε ενα νεο ειδος.αυτο το μωρο μεγαλωσε και αποτελεσε τον πρωτο βασιλια αυτου του νησιου και των κατοικων του.απο τοτε καθε μωρο που γεννιεται απο την συνευρεση βρυκολακων και λυκανθρωπων ειναι ιερο και κανεις δεν μπορει να πειραξει το μωρο και τους γονεις του...αυτος ο νομος πρεπει να τηρειται απο ολους τους βρυκολακες και λυκανθρωπους..."
-ειδες τι λεει αγαπη μου;
-ναι φεντερικ...λεει οτι αν μεινω εγκυος απο εσενα δεν μπορουν να μας πειραξουν...
-ναι αλλα θα τηρησουν αυτο τον νομο;ειναι τοσο παλιος...
-το ξερω αλλα θα μαθουμε συντομα αν θα τον τηρησουν...
-γιατι αφου δεν εισαι εγκυος....
-και ομως...
-τι;
-δεν στο ειπα νωριτερα αλλα τωρα βρηκα την ευκαιρια να στο πω...
-θελεις να πεις οτι...
-ναι αυτο...εχεις γερο σπερμα...με μια φορα σκοραρες...
-ε ναι...δηλαδη τωρα εχεις ενα μωρο εκει μεσα;
-ναι...
-αχ ποσο σ'αγαπω...
ενας λογος που δεν ειχα πει πιο νωρις στον φεντερικ για την πιθανοτητα εγκυμοσυνης μου ηταν οτι δεν ημουν τελειως σιγουρη και ενας δευτερος οτι φοβομουν οτι ο φεντερικ δεν θα ηθελε να αναλαβει καμια ευθυνη...ολα ομως πηγαν καλα....ομως ειχα καποιες αποριες...αφου ολοι ζουσαν ειρηνικα τι εγινε και το νησι εγκαταλειφτηκε και οι βρυκολακες και οι λυκανθρωποι δεν ζουν αρμονικα αλλα μαχονται μεταξυ τους;;;;

πολλα χρονια πριν....
ο βασιλιας ειχε ακουστει οτι βοηθαει περισσοτερο και στηριζει τους βρυκολακες...αυτο ηταν μια ψευτικη φημη...ομως εφτανε για να εξαπλωθει παντου και να ξεσηκωθουν οι λυκανθρωποι...οχι ολοι...μερικοι απο αυτους...τοτε ο βασιλιας συγκεντρωσε στρατο για να πολεμησει τους επαναστατες που ειχαν γινει πολλοι και επικινδυνοι μιας και επιτιθονταν στους βρυκολακες συνεχομενα...εκανε ενα λαθος ομως...ο στρατος του αποτελουνταν μονο απο βρυκολακες κατι που προσβαλλε και τους υπολοιπους λυκανθρωπους που εβλεπαν οτι ο βασιλιας εχει με το μερος του μονο τους βρυκολακες...ετσι λοιπον ξεκινησε μια μαχη αναμεσα στους λυκανθρωπους και τους βρυκολακες που τελειωσε με τον θανατο του βασιλια και τοτε αποφασισαν οτι θα φυγουν απο το νησι και δεν θα ξαναπανε...ολα τα παιδια που προερχονταν απο συνευρεση λυκανθρωπου και βρυκολακα σιγα σιγα με καποιο τροπο το καθενα πεθαναν...ετσι λοιπον εφτασαν εδω που ειναι τωρα...

ολα αυτα δεν τα ηξερα εγω και θα τα μαθαινα πολυ μετα....τωρα ομως το μονο που σκεφτομουν ηταν το τι θα κανουμε αν μας βρουν μεχρι που...
-μαριζα μην βγεις καθολου εξω...
-μα γιατι;;;
-εχουν ερθει να ψαξουν εδω για εμας...

ολο αυτο τον καιρο οι βρυκολακες εμαθαν οτι εκτος απο τον φεντερικ ειχε εξαφανιστει και η μαριζα και ετσι επικοινωνησαν μαζι με τους λυκανθρωπους και τους ειπαν οτι υπηρχε περιπτωση να ειναι μαζι ο φεντερικ και η μαριζα κατι που ο ντερεκ μην αντεχοντας αλλο να το κρυβει το επιβεβαιωσε...απο τοτε εχουν συμμαχησει ωστε να βρουν τους δυο "προδοτες"...

-τι θα κανουμε φεντερικ;
-δεν πρεπει να μας βρουν...
τοτε ακουστηκαν φωνες απο εξω...ειχαν φτασει εξω απο τον πυργο...

ακουστηκαν φωνες...
-η πορτα ειναι κλειδωμενη...
-κλειδωμενη;καλα πως;αφου εχει εγκαταλειφθει το μερος εδω και χρονια...
-αρα πρεπει να ειναι εδω μεσα...
-ναι μαλλον...
-ας ανοιξει καποιος την πορτα...
και τοτε την ανοιξε καποιος.ο φεντερικ...
-φεντερικ;;;
-ναι εγω ειμαι....τι γινεται;;;
-καλα ρωτας τι γινεται;ειναι μαζι σου;
-ποιος;
-μην κανεις τον ανηξερο...που ειναι η λυκανθρωπος;
πηγαν να μπουν αλλα δεν τους αφηνε...
-ασε μας να μπουμε...
-οχι.
-γιατι;
-γιατι δεν εχετε δικαιωμα....
-και ποιος το λεει αυτο;
-σε αυτο τον πυργο δεν μπαινουν ουτε βρυκολακες ουτε λυκανθρωποι που δεν ειναι συμφιλιωμενοι μεταξυ τους...
-μα τι λες;
-αυτο που ακουσες...
-σε παρακαλω ασε μας να μπουμε...
-ολοι;
-οχι...εγω και...
-εγω...

ηταν η βασιλισσα που πεταχτηκε...ετσι μπηκαν μεσα ενας βρυκολακας και η βασιλισσα...η βασιλισσα με το που μπηκε αμεσως μεσα ρωτησε που ειμαι...
-που ειναι;
-ποιος;
-η μαριζα...
-μεσα ειναι...
-πες της να τσακιστει να ερθει εδω...
-μην μιλατε με αυτο τον τροπο...
-καλα ενταξει...
-θα μας σεβεστε...
-φεντερικ μην το παρατραβας...
τοτε κατεβηκα κατω...
-ωστε εδω εισαι.ποιος σου ειπε οτι μπορεις να παιζεις μαζι μας μαριζα;
-εσεις πως παιξατε μαζι μου;
-ποτε παιξαμε;
-ελα ντε;ποτε;οχι οτι με κοροιδευατε στην αρχη...
-λοιπον εμεις ηρθαμε εδω για καποιο λογο....
-α ναι;για ποιον;
-κανατε κατι ασυγχωρητο και πρεπει να πληρωσετε...
-αληθεια;τι καναμε;
-φεντερικ μην πεταγεσαι...κανεις χειροτερη την θεση σου....
-αντε παρατηστε μας πια...τι θα μας κανετε;
-μονο μια τιμωρια υπαρχει...ο θανατος...
-δεν μπορειται;
αληθεια μαριζα;γιατι;;;
-γιατι μας προστατευει ο νομος...
-αληθεια;απο ποτε;
-απο την ωρα που εμεινα εγκυος απο τον φεντερικ....
-τι εκανες λεει;
-αυτο που ακουσατε.
-αυτο ειναι αδυνατον.εχει να γινει απο...
-απο πολυ παλια το ξερουμε...το θεμα ειναι οτι δεν μπορειτε να κανετε τιποτα πια...
-γιατι;
-γιατι ο νομος προστετευει εμας και το παιδι μας...
-αυτος ο νομος δεν ισχυει πια...
-ισχυει και θα ισχυει για παντα...
-μα τι λετε;επαψε να ισχυει απο την ωρα που σταματησε να κατοικειται αυτο το νησι...
-τοτε ξεκιναει παλι....
-και οπως ειπατε απο εδω και περα κατοικειται απο εμας τους δυο και το παιδι μας...
τοτε ο απεσταλμενος των βρυκολακων σηκωθηκε απο εκει που καθοταν....
-αυτο δεν προκειται να το επιτρεψω να γινει ποτε....
ο βρυκολακας φαινοταν αποφασισμενος να μην επιτρεψει σε καμια περιπτωση να ειμαστε μαζι εγω και ο φεντερικ...μονο νεκροι θα ειμασταν μαζι...για μια φορα βρυκολακας και λυκαθρωπος συμφωνησαν σε κατι μιας και η βασιλισσα δεν επροκειτο ποτε να επιτρεψει να ειμαστε μαζι οπως και ο βρυκολακας...τοτε ξαφνικα χωρις να το καταλαβουμε ανοιξε η πορτα και ηρθαν μεσα βρυκολακες και λυκανθρωποι και επιασαν εμενα και τον φεντερικ..δεν μπορουσαμε να κανουμε κατι...ο φαντερικ προσπαθησε να αντισταθει αλλα δεν μπορουσε οσο και αν προσπαθουσε να ξεφυγει....ετσι μειναμε να περιμενουμε την μοιρα μας...η τελευταια φορα που ειδα τον φεντερικ ηταν εκεινη και η τελευταια λεξη που ακουσα απο τα χειλη του ηταν σ'αγαπω...με πηγαν στο παλατι...εκει ειδα τον ντερεκ...
-εσυ τους τα ειπες ολα...
-δεν το εκανα επιτηδες...το κρατησα οσο μπορουσα...επρεπε να το πω...
-καλα ενταξει...πες οτι ο εγωισμος σου δεν το αντεχε...
τοτε η βασιλισσα μπηκε στην μεση...
-μαριζα δεν σου φταιει σε τιποτα ο ντερεκ...εκανε αυτο που επρεπε...εσυ φταις για οτι και αν σου συμβαινει και θα σου συμβει..
-γιατι τι προκειται να μου συμβει;
-το μονο πραγμα που προκειται να σου συμβει θα ειναι και το τελευταιο...ο θανατος μαριζα...
-τι;;;;
-αυτη ειναι η ποινη σου...
-οχι.δεν ειναι δυνατον...δεν μπορειται να το κανετε αυτο...
-και ομως μπορουμε...θα μπορουσαμε να σου συγχωρησουμε τα παντα αλλα οχι και αυτο...
-καλα λοιπον ενταξει...αφου αυτη ειναι η μοιρα μου θα την δεχτω...
-εχουν ερθει οι γονεις σου και θελουν να σε δουν...
-πειτε τους να ερθουν...
η μαμα μου και ο μπαμπας μου ηρθαν μετα απο λιγο...η μητερα μου εκλαιγε και ο πατερας μου αν και προσπαθουσε να συγκρατηθει φαινοταν οτι ηταν χαλια...
-πειτε μου και εσεις οτι δεν θα με συγχωρησετε...
-δεν θα το πουμε ποτε ουτε εγω ουτε και ο πατερας σου μαριζα...σε αγαπαμε και θα σου συγχωρουσαμε τα παντα...ακομα και αυτο...
-σας ευχαριστω..
τους αγκαλιασα και δεν τους αφηνα με τιποτα...
-εμαθα οτι εισαι εγκυος...
-ναι.μαζι με εμενα θα σκοτωσουν ομως και το παιδι μου...
η μητερα μου αρχισε να κλαιει ακομα πιο πολυ....τωρα πια δεν μπορουσε να συγκρατησει τα δακρυα της με τιποτα...εμενα το μονο που με ενοιαζε ηταν οτι δεν με κατεκριναν για τιποτα και αυτο μου εδινε κουραγιο...

...σε μια παρομοια κατασταση ηταν και ο φεντερικ...και εκεινος θα πεθαινε με τον ιδιο τροπο...θα πιναμε ενα υγρο που θα μας εκανε να χασουμε την αθανασια μας και μετα θα μας σκοτωναν...ηταν αδικο αλλα μονο εμεις οι δυο το υποστηριζαμε...ομως δεν ειμασταν μονοι μας...και καποιος αλλος μας φροντιζε κρυφα τοσο καιρο...
θα εμενα με την μανα μου για παρεα στο δωματιο μου μεχρι να ξημερωσει και μου ειπε κατι που ισως μπορουσε να αλλαξει τα παντα...
-ακου μαριζα τι θα σου πω...ειναι μια ιστορια...μιλαει για τους βρυκολακες και τους λυκανθρωπους...λεει οτι ειναι μαγικα πλασματα και οτι προστατευονται απο καποιου ειδους δυναμεις...να φανταστω οτι ξερεις την ιστορια του νησιου που μεινατε με τον φεντερικ και να σου πω και κατι αλλο...ο βρυκολακας και η λυκανθρωπος που ηταν στην θεση σας τωρα αντιμετωπιζαν μια παρομοια κατασταση...το παιδι τους κινδυνευε και κανενας δεν δεχοταν την σχεση που εχαν μεταξυ τους αυτοι οι δυο...προσπαθησαν πολλες φορες να κανουν την κοπελα να αποβαλλει και πριν μεινει εγκυος να τους χωρισουν αλλα παντα κατι τους προστατευε και κανενας δεν ηξερε τι ηταν...ποτε δεν εμαθε κανεις εκτος απο αυτους τους ιδιους...δυστυχως δεν ειναι εδω για να σου πουν το τι ειναι αυτο...
-μαμα αφου ειναι αθανατοι αρα θα ζουν...
-οχι...δεν ζουν...
-μα καλα πως γινεται αυτο;;;
-δεν ηταν αθανατοι οπως και ολοι οι κατοικοι του νησιου και οι βρυκολακες με τους λυκανθρωπους τοτε...
-και εμεις γιατι ειμαστε τοτε;;;
-αυτο ειναι μια αλλη ιστορια...απλα θα σου πω οτι εχει να κανει με ενα ειδους καταρας που υπαρχει...οι λυκανθρωποι και οι βρυκολακες μετα την καταστροφη του νησιου ειναι καταραμενου να ζουν για παντα ωστε να ειναι εχθροι για παντα κατι που καταριψατε εσυ και ο φεντερικ...
-αρα εμεις μπορουμε να αλλαξουμε αυτη την καταρα...'
-ναι αλλα δεν ξερει κανεις τον τροπο...ασε που η αθανασια αρεσε πολυ στους λυκανθρωπους και τους βρυκολακες μιας και ζουν για παντα και πολλες φορες ξεχνανε το ποσο ανυποφορο ειναι αυτο μιας και βρισκονται μονιμως σε μια διαμαχη που θα κορυφωνοταν αλλα δεν τα καταφερε επειδη εσυ και ο φεντερικ το σταματησατε...
-τι θελεις να πεις;
-οσο εσυ και ο φεντερικ δεν ειστε αρχηγοι της μαχης που θα γινοταν η μαχη δεν μπορει να γινει και θα αφανιστουν ολοι οι βρυκολακες και οι λυκανθρωποι μιας και μολις πεθανετε εσεις θα χασουν την αθανασια τους...δεν θα το καταλαβουν και θα πεθανουν ολοι τους αφου θα ξεκινησου την μαχη τους χωρις εσας...
-μαμα οι αλλοι δεν τα ξερουν ολα αυτα;;;
-οχι...μονο μερικοι τα ξερουν και αυτοι ειναι δυο...
-ποιοι;
-εγω και ο πατερας του φεντερικ....
-οριστε;ο πατερας του εχει πεθανει...
-οχι.ζει...
-και γιατι τα ξερετε μονο εσεις;δεν καταλαβαινω...
-εχει να κανει με κατι που δεν σε αφορα αμεσα...το μονο που πρεπει να ξερεις ειναι οτι καποιος υπαρχει που φροντιζει για εσενα και τον φεντερικ καθως και για το παιδι σας...
-καποιος η καποιοι;;;
-δεν μπορω να σου πω...
-μαμα ειστε εσυ και ο πατερας του φεντερικ ετσι δεν ειναι;
-δεν μπορω να σου πω τιποτα...οχι ακομα...ειναι νωρις...
-καλα δεν θα σε πιεσω...
ηρθε το πρωι...
ηρθε το πρωι και ολα ηταν τοσο μουντα και θλιβερα...εξω ειχε συννεφια και σε λιγη ωρα μπορει να αρχιζε να βρεχει...ολη νυχτα δεν κοιμηθηκα...καθομουν και σκεφτομουν ποσο διαφορετικη θα ηταν η ζωη μου αν δεν ειχα δεχτει απο την αρχη να μπλεχτω σε αυτη την υποθεση...δεν θα περιμενα τωρα απο στιγμη σε στιγμη τον θανατο μου...αλλα δεν θα γνωριζα και τον φεντερικ...ισως να ηταν και καλυτερα...μακαρι να μην τον γνωριζα ποτε μου...
-μαριζα πρεπει να μαθεις να μην μετανιωνεις για τις επιλογες σου...
ηταν η μητερα μου που μου μλουσε...την ειχε παρει ο υπνος αλλα τωρα ειχε ξυπνησει...
-καλα που ξερεις το τι σκεφτομαι;
-παντα ηξερα τι σκεφτοσουνα...και παντα ηξερα τι εκανες...
-και γιατι δεν εκανες κατι για να με σταματησεις οταν εκανα λαθη;
-γιατι κανενας δεν μπορει να παει κοντρα στην μοιρα σου μαριζα...η μοιρα σου ειναι να εισαι μαζι με τον φεντερικ ειτε ειστε ζωντανοι ειτε νεκροι...
-ναι αλλα...

-δεν εχει αλλα...ολα γινονται για καποιο σκοπο...
-και το παιδι;
-ποιο παιδι;
-ειμαι εγκυος μαμα το ξεχασες;
-η μοιρα εχει φροντισει και για αυτο...
-μαμα θα πεθανει μαζι με εμενα...
-μα γιατι εισαι τοσο σιγουρη οτι θα πεθανεις μαριζα;;;
τοτε καποιος ανοιξε την πορτα...ηρθαν και με πηραν...η μαμα μου δεν τους εφερε αντισταση παρα ηρθε μαζι μας...πηγαμε στην κεντρικη αιθουσα του πυργου...εκει ηταν και ο φεντερικ!!!...με αφησαν να παω κοντα του...στο κατω κατω δεν μπορουσα να το σκασω...τον αγκαλιασα και εκεινος αρχισε να κλαιει...δεν το περιμενα ποτε απο αυτον...
-φεντερικ κλαις;
-οχι μωρο μου...
-ναι κλαις...
-ε καλα κλαιω...δεν θελω να σε χασω...
-δεν θα με χασεις ποτε...
-γιατι να μην μπορουμε να ζουμε ευτυχισμενοι...σε τι τους ενοχλουμε πια;
-δεν ξερω...μην ρωτας εμενα αλλα αυτους...
τοτε μας ειπαν οτι δεν μπορουμε να καθυστερουμε και αλλο...ο θανατος μας θα ηταν δημοσιος...ολοι λυκανθρωποι και βρυκολακες θα μας παρακολουθουσαν να πεθαινουμε και με τον θανατο μας θα ξεκινουσε η μαχη αναμεσα τους...που ηταν η μητερα μου τωρα για να τους πει τι τους περιμενει;
ειχε ερθει πια η ωρα...πριν γινει το οτιδηποτε επρεπε εγω και ο φεντερικ να πιουμε απο ενα υγρο σαν δηλητηριο ωστε να χασουμε την αθανασια μας...μας εφεραν απο ενα μπουκαλακι...εμενα μου εφεραν και ενα δευτερο...
-θα πιεις αυτο πρωτα...
-τι ειναι αυτο;
-ο θανατος της αμαρτιας σας...
-τι θελεις να πεις;
-με αυτο θα πεθανει το μωρο μεσα σου...
τοτε ο φεντερικ πεταχτηκε και ουρλιαξε...
-ΜΗΝ ΤΟ ΠΙΕΙΣ
-δεν το πινω...οσο ζω δεν θα το πιω...δεν θα σκοτωσω μονη μου το ιδιο το παιδι μου...
τοτε αυτος που μου το εδωσε με χτυπησε...ο φεντερικ σηκωθηκε και τον χτυπησε αλλα δεν μπορουσε να καταφερει και πολλα...ηταν αδυναμος οπως και εγω...μακαρι να μπορουσα να μεταμορφωθω αλλα δεν μπορουσα...ηταν μερα...ετσι γυρισαμε στην αρχικη μας κατασταση μονο που ο φεντερικ ειχε φαει αρκετο ξυλο απο τους φρουρους μας...αυτο που ενοχλουσε ομως περισσοτερο ηταν το οτι ο κοσμος απο κατω ηταν αταραχος...αυτοι δεν ειχαν παιδια;θα θυσιαζαν ποτε τα παιδια τους;γιατι δεν μας υπερασπιζονταν;και ετσι φωναξα...
-ΚΑΛΑ ΕΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ;ΑΝ ΣΑΣ ΕΛΕΓΑΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ;ΚΑΡΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ;ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΥΠΑΣΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ;ΚΑΙ ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ;
οτι και να ελεγα ηταν ματαιο...δεν μου εδιναν σημασια..και τοτε μεσα στα νευρα μου ειπα κατι που ποτε δεν θα περιμενα απο εμενα...
-ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΟΛΟΙ...ΝΑ ΧΑΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΤΕ ΠΙΑ...ΑΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ...
και τοτε καταλαβα τι ηθελε να πει η μητερα μου οταν ελεγε οτι ο θανατος μας θα ηταν το τελος σου...οταν καποιος δωσει καταρα ειναι ο μονος που μπορει να την παρει πισω...τωρα που θα πεθανω θα αφανιστουν και αυτοι...ομως παρ'ολα αυτα δεν το καταλαβαν...και ηθελαν τωρα πιο πολυ απο ποτε να πεθανουμε...
-λοιπον κοπελα μου θα το πιεις να τελειωνουμε;
-ΟΧΙ
-καλα λοιπον θα το πιεις με το ζορι...
πηγε να μου ανοιξει το στομα αλλα τοτε...
-ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΗ...
ηταν ενας αντρας που μιλουσε και μαζι του μια γυναικα να τον ακολουθει καθως ερχοντουσαν εκει που ειμασταν εγω και ο φεντερικ...και τοτε ο φεντερικ ειπε...
-πατερα;;;
και μετα εγω...
-μαμα;;;
για εμενα δεν ηταν και τοσο εκπληξη οσο για τον φεντερικ...δεν μπορεσαμε να μιλησουμε καθολου ωστε να του πω οσα μου ειχε πει η μητερα μου...τοτε ο βρυκολακας που ειχε τοσο βαλθει να μας σκοτωσει ειπε...
-ο βασιλιας ζει;
-ναι ζω..
-μα πως;;;
και τοτε ολοι ξεχασαν εμενα και τον φεντερικ και αρχισαν να ασχολουνται με τον πατερα του αυτο μας εδωσε την ευκαιρια με την βοηθεια την μητερας μου να το σκασουμε για αλλη μια φορα εγω και ο φεντερικ....
τρεχαμε οσο μπορουσαμε αλλα παρ'ολα αυτα δεν μπορουσαμε να απομακρυνθουμε γρηγορα...δεν ειχαμε την δυναμη να τρεξουμε αλλο...ειχαμε απομακρυνθει αρκετα και τωρα πια ειμασταν σε μια περιοχη που δεν ειχε τιποτα αλλο παρα ενα σπιτι στην μεση της ερημου...
-αγαπη μου λες να κατοικειται αυτο το σπιτι;
-δεν ξερω μαριζα μου...ας παμε να δουμε απο κοντα...
-ισως δεν πρεπει να παμε...θα εχουν καταλαβει οτι το σκασαμε και θα μας ψαχνουν τωρα...
-μαλλον εχεις δικιο...θα παω εγω να δω...εσυ κατσε εδω...
-καλα...θα περιμενω....μην αργησεις...
-δεν θα αργησω...
ο φεντερικ εφυγε τρεχοντας...ηξερε οτι επρεπε να βρουμε γρηγορα ενα μερος να μεινουμε και να κρυφτουμε...οση ωρα τρεχαμε δεν ειχα προσεξει που πηγαιναμε και τωρα ειχα χρονο να παρατηρησω το που βρισκομασταν...δεν ειχα ξαναερθει ποτε εδω και δεν ειχα ακουσει ποτε για αυτη την περιοχη...ενιωθα σαν να μην ειμασταν στο νησι....ο φεντερικ αργουσε και αρχισα να ανησυχω....μετα απο λιγο ηρεμησα...τον ειδα να ερχεται παλι κοντα μου...
-ελα τι εγινε;
-ειναι περιεργο....το σπιτι φαινεται να μην κατοικειται εδω και καιρο αλλα τα επιπλα ειναι σκετικα καινουργια...
-δεν ξερω...τι λες μπορουμε να μεινουμε;
-ναι πιστευω οτι μπορουμε...
ετσι πηγαμε και μολις μπηκα ενιωσα πολυ οικεια...δεν ηταν πολυ μεγαλο και δεν μπορουσε να συγκριθει σε καμια περιπτωση με το παλατι η καποιον πυργο αλλα σε εκανε να νιωθεις ασφαλεια και σιγουρια...ειχε ενα δωματιο και μεσα ειχε ενα μεγαλο διπλο κρεβατι...χωρις δευτερη σκεψη ξαπλωσαμε και οπως ειμασταν ξαπλωμενοι αρχισαμε να σκεφτομαστε διαφορα πραγματα...
-δεν το πιστευω οτι ο πατερας μου ζει...
-ουτε και εγω το πιστευα οταν μου το ειπε η μητερα μου...
-οριστε;
-η μητερα μου μου ειχε πει οτι ο πατερας σου ζει το βραδυ πριν την εκτελεση μας...
-αληθεια;καλα που ηξερε η μητερα σου ποιος ειναι ο πατερας μου;
-δεν ξερω...δεν μου ειπε και πολλα πραγματα...απλα μου ειπε οτι καποιος μας προστατευει και οτι δεν θα παθουμε κανενα κακο...
-πολλα περιεργα πραγματα συμβαινουν...
-το εχω προσεξει και εγω...

-το πιο περιεργο ειναι οτι ο πατερας μου ζει...ολοι ηταν σιγουροι για τον θανατο του...
-ποσο χρονων ησουν οταν πεθανε;
-5 χρονων ημουν...και απο τοτε αρχισε η εκπαιδευση μου για αυτη την απαισια μαχη...απο τοτε μισησα ουσιαστικα τους λυκανθρωπους...με εκαναν να τους μισησω...
-ναι αλλα πως μπορει να σου ειπαν οτι πεθανε αφου ειμαστε αθανατοι...
-μου ειπαν οτι καποιος καταφερε με μαγεια να τον σκοτωσει....ημουν μικρος και το πιστεψα και με τον καιρο το ξεχασα και δεν εψαξα ποτε για το πως πεθανε ο πατερας μου...
-εγω δεν θα ειχα ησυχασει μεχρι να μαθω αν παθαινε κατι ο πατερας μου...
-δικιο εχεις...εμεις τωρα τι θα κανουμε;
-δεν ξερω...εχω ενα προαισθημα παντως οτι θα μας πιασουν παλι...
-αυτο και εγω το νιωθω...
-υποσχεσου μου οτι ο,τι και να γινει εσυ θα εισαι στο πλαι μου
-στο υποσχομαι...δεν θα αφησω ποτε ουτε εσενα ουτε το παιδι μας...
ειμασταν πολυ κουρασμενοι και δεν αργησαμε πολυ να κοιμηθουμε...εγω κοιμηθηκα σχετικα ησυχα αλλα ο φεντερικ διπλα μου παραμιλουσε και πρεπει να εβλεπε καποιον εφιαλτη...μεχρι που ξαφνικα ξυπνησε...ειχε ιδρωσει και ηταν χαλια...περιμενα λιγη ωρα να ηρεμησει και μετα του μιλησα...
-τι εγινε αγαπη μου;
-ο πατερας μου...
-τι ο πατερας σου;
-κινδυνευει..
-τι θες να πεις;
-τον εχουν πιασει και κινδυνευει...πρεπει να γυρισουμε πισω...πρεπει να τον βοηθησω...
-περιμενε φεντερικ...πως θα παμε πισω;
-εσυ κατσε εδω...εγω θα παω...
-και πως θα μεινω μονη μου εδω;
-θα εισαι καλα...μεινε εδω...εγω θα παω...θα βρω την μητερα σου και θα της πω να ερθει να σε βρει...
-φεντερικ δεν γινονται αυτα τα πραγματα...
-μαριζα πρεπει να με καταλαβεις πρεπει να παω...
δεν προλαβα να πω τιποτε αλλο...ειχε ηδη ετοιμαστει και ανοιξε την πορτα...
-περιμενε εδω αγαπη μου...θα γυρισω οσο πιο γρηγορα μπορω...και αν δεν ερθω εγω στο υποσχομαι οτι θα βρω την μητερα σου και θα ερθει εδω...
δεν μπορουσα να του φερω αντιρρηση...δεν ειχα πια την δυναμη να κατω το οτιδηποτε...επρεπε απλα να κατσω και να περιμενω την μοιρα μου...ο φεντερικ εφυγε...τον ειδα να φευγει τρεχοντας και μετα δεν τον ξαναειδα...εκει που ημουνα περεργως ειχε καποια τροφιμα και μπορουσα να συντηρησω τον εαυτο μου...ειχε περασει πια μια εβδομαδα και ο φεντερικ δεν φανηκε...ημουνα χαλια...πιστευα οτι με παρατησε...καποια στιγμη πιστεψα οτι με προδωσε αλλα οσο περνουσαν οι μερες το ξεχασα...θα με ειχαν ηδη βρει...τοτε καποιος χτυπησε την πορτα...
δεν ημουνα σιγουρη αν επρεπε να ανοιξω την πορτα και τοτε ακουσα μια φωνη...
-μαριζα ανοιξε εγω ειμαι!
ηταν η μητερα μου...ανοιξα την πορτα και μπηκε μεσα...
-μαμα τελικα σε εστειλε ο φεντερικ....νομιζα οτι με ειχε ξεχασει....
-δεν σε ξεχναει...ηρθα οσο πιο γρηγορα μπορουσα...
-πες μου ειναι καλα;
-εγω τον αφησα να προσπαθει να βρει τροπο να ελευθερωσει τον πατερα του...καλα ηταν...τωρα δεν ξερω τι εχει γινει...
-μαμα πως επιασαν τον πατερα του;
-βασικα η ιστορια ξεκιναει παρα πολλα χρονια πριν....οταν αρχισε η επανασταση στο νησι και λιγο πριν γινουν για παντα εχθροι οι βρυκολακες με τους λυκανθρωπους....
-α....για πες...
-τοτε υπηρχε μια ομαδα ανθρωπων που εμεναν πιστοι στον βασιλια και δεν επαναστατησαν εναντιον του και δεν ηθελαν να ξεκινησει αυτη η διαμαχη....τωρα εχουν μεινει μονο δυο ατομα...εγω και ο πατερας του φεντερικ...αφου εγινε οτι εγινε σκοτωσαν ολους οσους ηταν σαν και εμας αλλα εγω και αυτος καταφεραμε να το κρυψουμε και γλιτωσαμε...ομως οταν ο φεντερικ γεννηθηκε και μετα απο λιγα χρονια οι βρυκολακες εμαθαν για τον πατερα του και ετσι εβαλαν να τον σκοτωσουν οπως και εσας αλλα κρυφα ομως αυτος γλιτωσε και εφυγε απο το νησι...μετα βρεθηκαμε και μου ειπε οτι εγινε...απο τοτε μεχρι σημερα εχουμε μαθει και οσα σου ειπα για εσενα και τον φεντερικ....
-ποπο...ποιος το περιμενε αυτο;
-κανεις....εγω και ο πατερας του ειναι που εχουμε αναλαβει να σας προστατευουμε....
-ναι αλλα δεν μου ειπες πως τον επιασαν τωρα;;;
-ε του επιτεθηκαν ολοι μαζι και δεν μπορουσε να κανει κατι...τωρα τον εχουν κλεισμενο σε ενα πυργο...δεν ξερω ποτε θα τον εκτελεσουν....μακαρι να προλαβει να κανει κατι ο φεντερικ...
-και να δεν μπορεσει...
-τοτε θα πεθανουμε ολοι μας....
-τι θες να πεις;
-θελω να πω οτι εγω δεν θα μπορω αν παθουν κατι να προστατευσω εσενα και το μωρο...
-μαμα γιατι δεν λεμε στον μπαμπα να μας βοηθησει;
-δεν εχει νοημα...
-μα γιατι;
-γιατι ο πατερας σου ειναι σαν ολους τους αλλους....δεν θα καταλαβει τιποτα...μπορει να μην μας προδωσει αλλα δεν θα μας βοηθησει κιολας....
-τοτε στηριζομαστε στον φεντερικ.....
------------------------------------------------------------------------------
ο φεντερικ απο την αλλη ηταν μεσα στην πολη μεταμφιεσμενος και μαθαινε οτι μπορουσε για τον πατερα του....και καταφερε να βρει εναν τροπο να τον ελευθερωσει....δεν ηταν ευκολο αλλα το καταφερε....
τωρα πια ηταν ελευθεροι αυτος και ο πατερας του αλλα κανενας δεν ηξερε ποσο θα κρατησει αυτο....
-----------------------------------------------------------------------------
μετα απο 3 μερες εφτασαν στο σπιτι που ηταν η μαριζα και η μητερα της...
-μαριζα πρεπει να φυγουμε γρηγορα...
-μα φεντερικ....
-πρεπει ειπα....
-και που θα παμε;
-θα ερθετε στον πυργο που εμενα τοσα χρονια....
και ετσι εφυγαν απο εκει για να πανε στον πυργο.....
ο πυργος βρισκοταν σε μια περιοχη της Γαλλιας....
-ποτε δεν περιμενα οτι θα εκανα τοσα ταξιδια στην ζωη μου...ειδικα οταν κινδυνευει η ζωη μου....
-ουτε εγω μαριζακι μου αλλα τι να κανουμε...
-ε δεν πειραζει...
-λοιπον θα καθομαστε για πολυ ωρα να μιλαμε ακομα η θα μπουμε μεσα;
-ναι μπαμπα παμε μεσα...
οταν μπηκαμε μεσα ειδα οτι ο πυργος δεν διεφερε σχεδον καθολου απο καθε αλλο πυργο...ηταν αρκετα μεγαλος και φαινοταν οτι μπορουσαν να μεινουν παρα πολλα ατομα εκει περα αλλα στην ουσια τα μονα ατομα που εμεναν εκει ηταν ο πατερας του φεντερικ και καμια φορα η μητερα μου...ομως σε λιγο ειδα οτι υπηρχαν και αλλα ατομα τα οποια αποτελουσαν το υπηρετικο προσωπικο ομως θα ελεγε καποιος και τα οποια ειναι απλοι ανθρωποι...
-καλα δεν ξερουν οτι ειστε....
-οχι δεν το ξερουν και δεν θα το μαθουν ποτε....
-ειναι οτι καλυτερο μαριζα...δεν προκειται να σε προδωσουν ποτε...
-σωστα μαμα...
-λοιπον θα ξεκουραστουμε ολοι τωρα και μετα θα συζητησουμε πολλα πραγματα...
-δικιο εχεις μπαμπα...μαριζα παμε να ξαπλωσουμε;
-ναι φεντερικ παμε...
το δωματιο μας ηταν τεραστιο και ειχε ενα μεγαλο κρεβατι....
-μαριζα κοιτα τι μεγαλο κρεβατι!!!
-οτι εχεις στο μυαλο σου φεντερικ να το βγαλεις...ειμα πολυ κουρασμενη...
-ελα ρε μαριζα....εχουμε πολυ καιρο να....

-το πιο περιεργο ειναι οτι ο πατερας μου ζει...ολοι ηταν σιγουροι για τον θανατο του...
-ποσο χρονων ησουν οταν πεθανε;
-5 χρονων ημουν...και απο τοτε αρχισε η εκπαιδευση μου για αυτη την απαισια μαχη...απο τοτε μισησα ουσιαστικα τους λυκανθρωπους...με εκαναν να τους μισησω...
-ναι αλλα πως μπορει να σου ειπαν οτι πεθανε αφου ειμαστε αθανατοι...
-μου ειπαν οτι καποιος καταφερε με μαγεια να τον σκοτωσει....ημουν μικρος και το πιστεψα και με τον καιρο το ξεχασα και δεν εψαξα ποτε για το πως πεθανε ο πατερας μου...
-εγω δεν θα ειχα ησυχασει μεχρι να μαθω αν παθαινε κατι ο πατερας μου...
-δικιο εχεις...εμεις τωρα τι θα κανουμε;
-δεν ξερω...εχω ενα προαισθημα παντως οτι θα μας πιασουν παλι...
-αυτο και εγω το νιωθω...
-υποσχεσου μου οτι ο,τι και να γινει εσυ θα εισαι στο πλαι μου
-στο υποσχομαι...δεν θα αφησω ποτε ουτε εσενα ουτε το παιδι μας...
ειμασταν πολυ κουρασμενοι και δεν αργησαμε πολυ να κοιμηθουμε...εγω κοιμηθηκα σχετικα ησυχα αλλα ο φεντερικ διπλα μου παραμιλουσε και πρεπει να εβλεπε καποιον εφιαλτη...μεχρι που ξαφνικα ξυπνησε...ειχε ιδρωσει και ηταν χαλια...περιμενα λιγη ωρα να ηρεμησει και μετα του μιλησα...
-τι εγινε αγαπη μου;
-ο πατερας μου...
-τι ο πατερας σου;
-κινδυνευει..
-τι θες να πεις;
-τον εχουν πιασει και κινδυνευει...πρεπει να γυρισουμε πισω...πρεπει να τον βοηθησω...
-περιμενε φεντερικ...πως θα παμε πισω;
-εσυ κατσε εδω...εγω θα παω...
-και πως θα μεινω μονη μου εδω;
-θα εισαι καλα...μεινε εδω...εγω θα παω...θα βρω την μητερα σου και θα της πω να ερθει να σε βρει...
-φεντερικ δεν γινονται αυτα τα πραγματα...
-μαριζα πρεπει να με καταλαβεις πρεπει να παω...
δεν προλαβα να πω τιποτε αλλο...ειχε ηδη ετοιμαστει και ανοιξε την πορτα...
-περιμενε εδω αγαπη μου...θα γυρισω οσο πιο γρηγορα μπορω...και αν δεν ερθω εγω στο υποσχομαι οτι θα βρω την μητερα σου και θα ερθει εδω...
δεν μπορουσα να του φερω αντιρρηση...δεν ειχα πια την δυναμη να κατω το οτιδηποτε...επρεπε απλα να κατσω και να περιμενω την μοιρα μου...ο φεντερικ εφυγε...τον ειδα να φευγει τρεχοντας και μετα δεν τον ξαναειδα...εκει που ημουνα περεργως ειχε καποια τροφιμα και μπορουσα να συντηρησω τον εαυτο μου...ειχε περασει πια μια εβδομαδα και ο φεντερικ δεν φανηκε...ημουνα χαλια...πιστευα οτι με παρατησε...καποια στιγμη πιστεψα οτι με προδωσε αλλα οσο περνουσαν οι μερες το ξεχασα...θα με ειχαν ηδη βρει...τοτε καποιος χτυπησε την πορτα...
δεν ημουνα σιγουρη αν επρεπε να ανοιξω την πορτα και τοτε ακουσα μια φωνη...
-μαριζα ανοιξε εγω ειμαι!
ηταν η μητερα μου...ανοιξα την πορτα και μπηκε μεσα...
-μαμα τελικα σε εστειλε ο φεντερικ....νομιζα οτι με ειχε ξεχασει....
-δεν σε ξεχναει...ηρθα οσο πιο γρηγορα μπορουσα...
-πες μου ειναι καλα;
-εγω τον αφησα να προσπαθει να βρει τροπο να ελευθερωσει τον πατερα του...καλα ηταν...τωρα δεν ξερω τι εχει γινει...
-μαμα πως επιασαν τον πατερα του;
-βασικα η ιστορια ξεκιναει παρα πολλα χρονια πριν....οταν αρχισε η επανασταση στο νησι και λιγο πριν γινουν για παντα εχθροι οι βρυκολακες με τους λυκανθρωπους....
-α....για πες...
-τοτε υπηρχε μια ομαδα ανθρωπων που εμεναν πιστοι στον βασιλια και δεν επαναστατησαν εναντιον του και δεν ηθελαν να ξεκινησει αυτη η διαμαχη....τωρα εχουν μεινει μονο δυο ατομα...εγω και ο πατερας του φεντερικ...αφου εγινε οτι εγινε σκοτωσαν ολους οσους ηταν σαν και εμας αλλα εγω και αυτος καταφεραμε να το κρυψουμε και γλιτωσαμε...ομως οταν ο φεντερικ γεννηθηκε και μετα απο λιγα χρονια οι βρυκολακες εμαθαν για τον πατερα του και ετσι εβαλαν να τον σκοτωσουν οπως και εσας αλλα κρυφα ομως αυτος γλιτωσε και εφυγε απο το νησι...μετα βρεθηκαμε και μου ειπε οτι εγινε...απο τοτε μεχρι σημερα εχουμε μαθει και οσα σου ειπα για εσενα και τον φεντερικ....
-ποπο...ποιος το περιμενε αυτο;
-κανεις....εγω και ο πατερας του ειναι που εχουμε αναλαβει να σας προστατευουμε....
-ναι αλλα δεν μου ειπες πως τον επιασαν τωρα;;;
-ε του επιτεθηκαν ολοι μαζι και δεν μπορουσε να κανει κατι...τωρα τον εχουν κλεισμενο σε ενα πυργο...δεν ξερω ποτε θα τον εκτελεσουν....μακαρι να προλαβει να κανει κατι ο φεντερικ...
-και να δεν μπορεσει...
-τοτε θα πεθανουμε ολοι μας....
-τι θες να πεις;
-θελω να πω οτι εγω δεν θα μπορω αν παθουν κατι να προστατευσω εσενα και το μωρο...
-μαμα γιατι δεν λεμε στον μπαμπα να μας βοηθησει;
-δεν εχει νοημα...
-μα γιατι;
-γιατι ο πατερας σου ειναι σαν ολους τους αλλους....δεν θα καταλαβει τιποτα...μπορει να μην μας προδωσει αλλα δεν θα μας βοηθησει κιολας....
-τοτε στηριζομαστε στον φεντερικ.....
------------------------------------------------------------------------------
ο φεντερικ απο την αλλη ηταν μεσα στην πολη μεταμφιεσμενος και μαθαινε οτι μπορουσε για τον πατερα του....και καταφερε να βρει εναν τροπο να τον ελευθερωσει....δεν ηταν ευκολο αλλα το καταφερε....
τωρα πια ηταν ελευθεροι αυτος και ο πατερας του αλλα κανενας δεν ηξερε ποσο θα κρατησει αυτο....
-----------------------------------------------------------------------------
μετα απο 3 μερες εφτασαν στο σπιτι που ηταν η μαριζα και η μητερα της...
-μαριζα πρεπει να φυγουμε γρηγορα...
-μα φεντερικ....
-πρεπει ειπα....
-και που θα παμε;
-θα ερθετε στον πυργο που εμενα τοσα χρονια....
και ετσι εφυγαν απο εκει για να πανε στον πυργο.....
ο πυργος βρισκοταν σε μια περιοχη της Γαλλιας....
-ποτε δεν περιμενα οτι θα εκανα τοσα ταξιδια στην ζωη μου...ειδικα οταν κινδυνευει η ζωη μου....
-ουτε εγω μαριζακι μου αλλα τι να κανουμε...
-ε δεν πειραζει...
-λοιπον θα καθομαστε για πολυ ωρα να μιλαμε ακομα η θα μπουμε μεσα;
-ναι μπαμπα παμε μεσα...
οταν μπηκαμε μεσα ειδα οτι ο πυργος δεν διεφερε σχεδον καθολου απο καθε αλλο πυργο...ηταν αρκετα μεγαλος και φαινοταν οτι μπορουσαν να μεινουν παρα πολλα ατομα εκει περα αλλα στην ουσια τα μονα ατομα που εμεναν εκει ηταν ο πατερας του φεντερικ και καμια φορα η μητερα μου...ομως σε λιγο ειδα οτι υπηρχαν και αλλα ατομα τα οποια αποτελουσαν το υπηρετικο προσωπικο ομως θα ελεγε καποιος και τα οποια ειναι απλοι ανθρωποι...
-καλα δεν ξερουν οτι ειστε....
-οχι δεν το ξερουν και δεν θα το μαθουν ποτε....
-ειναι οτι καλυτερο μαριζα...δεν προκειται να σε προδωσουν ποτε...
-σωστα μαμα...
-λοιπον θα ξεκουραστουμε ολοι τωρα και μετα θα συζητησουμε πολλα πραγματα...
-δικιο εχεις μπαμπα...μαριζα παμε να ξαπλωσουμε;
-ναι φεντερικ παμε...
το δωματιο μας ηταν τεραστιο και ειχε ενα μεγαλο κρεβατι....
-μαριζα κοιτα τι μεγαλο κρεβατι!!!
-οτι εχεις στο μυαλο σου φεντερικ να το βγαλεις...ειμα πολυ κουρασμενη...
-ελα ρε μαριζα....εχουμε πολυ καιρο να....

-το ξερω φεντερικ....
πριν προλαβω να αντιδρασω με ειχε αρπαξει και με ειχε ριξει στο κρεβατι...ποτε δεν καταφερα να του αντισταθω και οσο κουρασμενη και να ημουν το ηθελα και εγω οσο και αυτος...οταν τελειωσαμε ειμασταν πολυ κουρασμενοι...
-αχ μαριζακι μου ποσο σε αγαπαω...
-και εγω σε αγαπαω φεντερικ...
-θα δεις ολα θα πανε καλα και θα ζησουμε ευτυχισμενοι μαζι με το παιδι μας...
-μακαρι φεντερικ...θελω να τελειωσουν ολα...
καταλαβα οτι μιλουσα μονη μου γιατι τον ειχε παρει ο υπνος και κοιμηθηκα και εγω....
οταν σηκωθηκαμε πηγαμε να βρουμε τους γονεις μας...ηταν στην βιβλιοθηκη....
-τι λεει ξεκουραστηκατε;
-ναι...
-ωραια...καθιστε καπου...
-ναι....
καθισαμε και αρχισαμε να μιλαμε ολοι μαζι....
-πρεπει να δουμε τι θα κανουμε απο εδω και περα...
-ναι οντως...θα μας ψαχνουν ολους τωρα...
-γιατι δεν μας αφηνουν πια στην ησυχια μας;
-δεν ξερω...πανε ρωτα τους...
-μπορει και να σας αφησουν στην ησυχια σας...αυτο δεν το ξερουμε...
-μακαρι...αλλα και να μας αφησουν θα πρεπει να ζουμε μια ζωη σαν κυνηγημενοι...
-θα μπορεσετε να μεινετε εδω...
-αληθεια το λες πατερα;
-ναι φεντερικ...θα μου κανετε και παρεα...εσεις και το εγγονακι μου...
-μαμα εσυ δεν πρεπει να δεις τον μπαμπα;
-α το ειχα ξεχασει με ολα αυτα...ο πατερας σου δεν ξερει τιποτα μαριζα...θα με ψαχνει...
-μαμα πρεπει να τον δεις...
-θα φυγω τωρα κιολας...
-ναι αλλα να προσεχεις...μαλλον θα σε ψαχνουν...
-ναι εχεις δικιο...θα προσεχω....
η μητερα μου εφυγε για να παει να ετοιμαστει...θα εφευγε αμεσως...μολις θα γυρνουσε θα μας ελεγε και τι γινεται...αν μας ψαχνουν η οχι...κατι μου ελεγε οτι ολα θα πανε καλα στο τελος αλλα δεν ημουν και τελειως σιγουρη....ισως ηταν μια προσπαθεια απλα να τα δω ολα θετικα...ισως και οχι...ολα θα φανουν οταν θα γυρισει η μητερα μου...
περιμεναμε 3 μερες μεχρι να γυρισει η μητερα μου...οταν επιτελους ηρθε ολοι ανακουφιστηκαμε γιατι αρχισαμε να πιστευουμε οτι ειχε παθει κακο...
-μαμα πρωτα πες μου ειναι καλα ο μπαμπας;
-ναι καλα ειναι....ετοιμαζεται να πολεμησει....
-ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ;;;;;
-ναι...ακουστε καλα...ο πολεμος θα γινει...ξεκιναει σημερα....δεν τους νοιαζει αλλο το τι θα κανετε....εκαναν συμβουλιο και αποφασισαν να σας αφησουν στην μοιρα σας και οτι ο πολεμος προεχει τωρα και μπορει να γινει και χωρις εσας....
-α δεν το καταλαβα αυτο!!!!
-τι δεν καταλαβες φεντερικ;
-τι δηλαδη μας παρατανε τωρα;δεν τους νοιαζουμε πια;χεσμενους μας εχουν;;;;
-παιδακι μου πας καλα;αντι να χαιρεσαι που θα ζησουμε την ζωουλα μας εσυ παραπονιεσαι κιολας...
-ε δεν μου αρεσει να με εχουν χεσμενο....
-καλα...μαμα συνεχισε...
-ε δεν εχει τιποτα αλλο να πω...αυτα...
-και τωρα ο μπαμπας θα πολεμησει;
-ναι...
-και αν σκοτωθει;
-το θεμα ειναι οτι εφοσον ζειτε εσεις δεν χανουν την αθανασια τους αρα θα πολεμανε για παντα...
-τι;για παντα;
-ναι αν και δεν ξερω πως θα αρχισουν τον πολεμο χωρις εσας...
-κανονικα δεν μπορουν χωρις εσας τους δυο να κανουν πολεμο...θα πεσει και αλλη καταρα πανω τους...
-καλα δεν βαρεθηκαν να συγκεντρωνουν καταρες;
-φεντερικ γινεται να μην μιλας αγαπη μου;
-γιατι τι ειπα;
-ασ'το καλυτερα...
οντως ομως ηταν περιεργο...πως θα ξεκινουσαν αυτο τον πολεμο;...αμα ζουμε θα πρεπει εμεις να ειμαστε αρχηγοι του πολεμου αλλιως θα πρεπει να πεθανουμε...ολα ειναι τοσο περιπλοκα...και εφοσον ειναι αθανατοι αυτο σημαινει οτι θα πολεμανε για παντα...βασικα και αν ειμασταν αρχηγοι εγω και ο φεντερικ παλι θα πολεμουσαν για παντα...αρα μηπως ηταν γραφτο να ειμαστε ζευγαρι εγω και ο φεντερικ;...ολες αυτες οι σκεψεις με εκαναν να πιστεψω οτι κατι θα γινει και αυτος ο πολεμος θα ματαιωθει...και μαλιστα δεν θα γινει ποτε...
----------------------------------------------------------------------------
ο πολεμος ξεκινησε...δεν αργησαν να παρατηρησουν οτι οσο και να χτυπουσαν ο ενας τον αλλον κανενας δεν πεθαινε...τοτε εγινε συμβουλιο που συμμετειχαν και βρυκολακες και λυκανθρωποι...
-τι θα κανουμε;ο πολεμος αυτος μοιαζει να ειναι ματαιος...
-ναι οντως...
-εχω να προτεινω μια λυση...
-τι λυση;
-γιατι δεν δινουμε σε ολους να πιουν απο το υγρο που χανουν την αθανασια τους;
-ναι αλλα πως;δεν θα το δεχτουν....
-και ομως θα το δεχτουν...αλλα δεν θα τους ρωτησουμε...
-τι θελεις να πεις;;;
-θα το βαλουμε κρυφα στο φαγητο τους...
-ωραια αλλα θα κανουμε μια συμφωνια...
-τι συμφωνια.;;;
-και οι λυκανθρωποι και οι βρυκολακες θα παρουν την ιδια ποσοτητα ωστε ο αγωνας να ειναι δικαιος...
-θα πιουμε και εμεις;
-τι;
-τι;
-τι;
-λεω θα πιουμε και εμεις;
-δεν ξερω...ειναι αναγκη;
-μπορει...
-τοτε ας πιουμε και εμεις...
-εδω και τωρα...
δεν εκατσαν να το σκεφτουν παραπανω και ηπιαν...η πορεια προς το τελος ειχε μολις ξεκινησει....
τελικα η προφητεια δεν θα αργουσε να βγει αληθινη...
δεν χρειαστηκαν παραπανω απο 2 εβδομαδες ωστε να πεθανουν και ο τελευταιος λυκανθρωπος και βρυκολακας απο οσους ειχαν πιει χωρις να το ξερουν απο το φιλτρο που τους εκανε να χασουν την αθανασια τους....
οσοι ειχαν παρει την αποφαση εκεινη βλεποντας οτι θα χανονταν τα παντα πανω στην απελπισια τους αυτοκτονησαν...
καλα να παθουν...μου ειχαν στερησει την χαρα και την ελευθερια μου...απο τον φεντερικ τον πατερα του και δυστυχως και απο εμενα μιας και εχασα και εγω τον πατερα μου εξαιτιας τους...πεθανε πολεμωντας σε εναν ματαιο πολεμο οπου κανενας δεν βγηκε νικητης στο τελος...
μετα απο ολα αυτα εγω και ο φεντερικ μπορεσαμε να ζησουμε ελευθεροι...ειμασταν αθανατοι και ζησαμε ωστε να μεγαλωσουμε το παιδι μας και ζουμε για να σας πουμε ολη αυτη την ιστορια...ο πατερας του και η μητερα μου μετα απο χρονα εγιναν και αυτοι ζευγαρι αν και η μητερα μου ποτε δεν ξεπερασε τον θανατο του πατερα μου....
αυτο ειναι και το τελος της ιστοριας μας...τωρα ζουμε ευτυχισμενοι ολοι μαζι και μπορει να ειμαστε η οικογενεια που μενει στο απεναντι σπιτι....ποτε δεν θα το μαθετε αυτο....η ζωη για εσας ειναι μικρη...ζηστε την οπως εσεις θελετε....

~ ΤΕΛΟΣ~

Αχχ,,,φοβερο...κριμα που τελειωσε
Εσκιζε!!

uperoxh story
krima pou teleiwse